Maaike en Inge in Italië – DEEL 1 – flauwvallen, Italiaans schepijs en Vespa’s in overvloed

Twee onmisbare ingrediënten van een Italiaanse vakantie? Tiramisu en Vespa scooters natuurlijk! Tijdens het tripje dat Inge en ik langs de Amalfikust maakten, was dit er in overvloed. Wat er ook was? Oude mannetjes die ons kushandjes toewierpen, héél veel zon (en ook heel veel zweet…) en pizza!

‘Ik heb niet zulk goed nieuws.’ Ik laat mijn ogen over het app’je van Inge gaan. Zo’n drie maanden geleden boekten we dit tripje. Vannacht vertrekken we naar Schiphol. Ze gaat toch wel mee?! Als we bellen, vertelt Inge dat ze de hele dag al aan het overgeven is. Ze voelt zich knap ellendig. ‘Maar ik ga gewoon mee, hoor!’

Een te zware koffer

Rond 5 uur zijn we op Schiphol. Inge is bleekjes. Ze heeft al bijna 24 uur niets gegeten, omdat alles er met dezelfde rotgang weer uitkomt. We hopen dan ook dat op Schiphol alles soepeltjes verloopt. Als er een rood kruis op het scherm van de medewerker van EasyJet verschijnt, vervliegt die hoop.

‘Jullie koffer is te zwaar. Je mag maar 15 kilo mee.’ Ik sputter meteen tegen. In élk mailtje stond dat we 23 kilo mee mogen. We hebben 22 kilo. De jongen is onverbiddelijk. We stappen opzij en ik pak de mails erbij. In grote letters staat 23 kilo, maar met een heel klein sterretje. Onderaan de pagina wordt uitgelegd dat 15 kilo de standaard is, maar dat je kunt upgraden tot 23. Shit. We trekken extra truien en t-shirtjes aan en proppen onze handbagage vol met kleren. Eindstand: 15,6 kg. Het is oké.

Ik word er flauw van!

In het vliegtuig vallen we snel in slaap. Dan schudt Inge me wakker. ‘Ik denk dat ik weer moet overgeven.’ Ze gaat snel naar de wc. Ik blijf even wakker, maar dommel opnieuw in slaap. Als ik wakker word, is ze nog niet terug.

Als ze terug is, zegt Inge dat ze flauw is gevallen. Ik begin te lachen. ‘Grapje zeker?’ Inge schudt haar hoofd. ‘Nee, ik liep erheen en kon ineens de wc niet vinden, dus trok ik het gordijntje aan de kant van de stewardessen. Ik vroeg iets over de wc, maar toen ik me omdraaide viel ik gewoon weg. Eenmaal weer bij keek ik in de ogen van een stewardess. Ik ben even blijven zitten en heb wat eten met suiker gekregen. Ik voel me nu wel beter. Misschien heb ik gewoon suiker nodig.’

Reisvoucher gewonnen

De rest van de dag blijft Inge gammel en bleekjes. Gelukkig hoeven we vandaag niets. Op het vliegveld van Napels wachten we op onze shuttle die ons naar het plaatsje St. Agatha brengt, vlak onder Sorrento aan de Amalfi kust. Vanaf morgen gaan we drie dagen touren op een echte Italiaanse Vespa.

 

De Vespa Trip is een semi-groepsreis. Naar aanleiding van mijn reisje naar Fins Lapland won ik een travel voucher waarna ik deze reis boekte. De Vespa Trip Amalfi opereert vanuit hotel O Sole Mio. Iedereen die deze reis heeft geboekt, is onderdeel van de groep. Wel is iedereen vrij om de reis zich eigen te maken. Je kunt met de groep en de gidsen meerijden, maar je kunt er ook voor kiezen om alleen op pad te gaan.

Passenger princess

Inge en ik zijn benieuwd naar de groep en nemen na een plons in het zwembad die avond deel aan een gezamenlijk etentje. De eerste caprese salades, pasta’s en wijntjes komen op tafel. Genieten!

De volgende dag begint het dan écht. Inge is gelukkig weer fris en fruitig. Ze heeft zin om de komende dagen te chauffeuren. Ik vind het prima om de komende dagen de ‘passenger princess’ uit te hangen.

Deze eerste dag vertrekken we samen met de groep. Zeker voor de eerste dag lijkt het ons leuk en gezellig om met de groep mee te rijden. Bovendien weten de gidsen precies waar het de moeite waard is om te stoppen en waar we mooie foto’s kunnen maken.

Een koel zeebriesje

Het eerste deel van onze route leidt ons langs de prachtige Amalfi kust. Na een klein uurtje stoppen we bij een kraampje langs de kant van de weg voor ‘granita’, een typisch Italiaans, verfrissend drankje. En die verfrissingen kunnen we wel gebruiken. Mijn app geeft aan dat het om 10 uur ’s ochtends al 32 graden is. Het wordt vanmiddag nog veel warmer. Gelukkig is het op de scooter nog een beetje verkoelend.

Na onze verfrissing stoppen we in Positana en lopen hier een uurtje rond. De volgende stop is Ravello waar Inge en ik met een deel van de groep lunchen. Ravello staat te boek als één van de mooiste dorpjes van Italië. En inderdaad, het oogt meteen schattig.

Winnaar ijstest

Op het centrale plein staat pontificaal een kathedraal. Daaromheen kronkelen schattige straatjes. Bij één winkel is het wel heel erg druk. Volgens onze gidsen is dit de plek waar je in deze streek het lekkerste Italiaanse schepijs krijgt. Dit hoef je ons niet twee keer te vertellen. Ik ga voor de bolletjes yoghurt mango en aardbei en het is werkelijk waar góddelijk. Het blijkt het beste Italiaanse ijsje van de vakantie te zijn.

 

Na de lunch rijden we naar het stadje Amalfi waar de groep naar het strand gaat. Inge en ik besluiten door te rijden. Het strand is druk, ligt vol met stenen en is vol in de zon. In ons eentje laveren we over de Italiaanse wegen. Het is genieten. Het is niet heel erg druk en de wegen zijn perfect voor onze Vespa. Denk aan talloze haarspeldbochten, mooie uitzichten op luxe jachten in het water en dorpjes die tegen de heuvels aan zijn gebouwd.

Hoewel we moe zijn van een dag vol met indrukken, plonsen we bij het hotel in het zwembad en gaan we die avond uit eten in het dorpje St. Agatha. Met een glas wijn proosten we op een feestelijke eerste scooterdag. Op naar de rest! Morgen rijden we naar Pompeï. Ik kijk er met meest naar uit om de ‘versteende’ lichamen te zien die al meer dan 2.000 jaar oud zijn…