Pssst… ik ben verliefd!

Ineens hoor ik het mezelf tegen mijn coördinator op het werk zeggen: “Ja, alles gaat goed! Werk is leuk, zit goed in mijn vel en ik ben verliefd!” Ik schiet in de lach en krijg blosjes op mijn wangen. Misschien niet helemáál het soort gesprekken dat ik normaliter voer met mijn coördinatoren op het werk, maar afijn: het is de waarheid. En nu weten jullie het ook. Dus voor iedereen die een hekel heeft aan zoetsappig geblaat: deze blog staat er vol mee. Je bent bij dezen gewaarschuwd. 

Liever dit verhaal luisteren? Dat kan! 

Zoals met de meeste goede dingen, kwam deze liefdesbom nogal onverwachts. Jullie hebben allemaal kunnen meelezen met m’n Amerika-avontuur. Het was geen happy ending. De eerste maanden van 2022 waren voor mij dan ook best donker. Ik voelde me verdrietig, omdat het allemaal niet was gelopen zoals ik had gehoopt. Op gegeven moment vond ik dat ik genoeg getreurd had en besloot ik de hele ellende die de liefde heet opzij te zetten. Ik ging lief zijn voor mezelf en allemaal leuke dingen doen. Tripjes naar het buitenland, borrelen, knuffelen met Dixie en úren slechte reality tv kijken. Want als dat laatste goed is voor één ding, is het wel dat je jezelf beter gaat voelen.

Kostbare tijd

Het licht ging weer aan in mijn hoofd. Het voelde weer luchtig, ik voelde me fijn. En met dat gevoel kwam weer zo’n kriebel opzetten: zou ik toch nog een keertje die datingapps downloaden?

Ik installeerde de apps, máár besloot het deze keer iets anders aan te pakken. Als ik iets had geleerd het afgelopen jaar, was het wel dat ik helemaal niet ‘lief’ hoefde te zijn tegen die wildvreemde kerels. Dus beviel iets me niet aan iemand of liep het gesprek niet meer? Doei! Mijn tijd is kostbaar, dus die ga ik niet verspillen aan een of andere sukkel.

Contactverbod en een vies vragenuurtje

Eerlijk is eerlijk: ik verwachtte weinig van de apps. Op gegeven moment had ik een kwartiertje met een gast gebeld die het hele kwartier over z’n ex tekeerging die op de hoek van de straat woonde en hem niet met rust kon laten. “Ja, ze heeft nu een contactverbod. Als we elkaar tegenkomen, moet zij de straat oversteken zodat ze genoeg afstand van mij heeft.” Ik hoorde de alarmbellen massaal afgaan in mijn hoofd. Dit klonk messy.

Een andere jongen begon het gesprek met de vraag of ik een vragenspelletje wilde spelen. Ik zei ja, een keer een ander soort opening dacht ik! Tot hij vragen ging stellen over manieren om in míjn opening te komen. “Ja of nee, mag ik op je tieten klaarkomen?” was nog de ‘normaalste’ vraag die hij stelde. Vanachter mijn telefoonscherm rolde ik met mijn ogen. Gast, ik ken je net twee minuten. Denk je écht dat dit een kermis voor mijn hormonen is? Doe éven normaal.

Slechte openingszin

En ineens zag ik hem. De jongen die ik nu mijn vriend mag noemen. Ik gebruikte zo’n beetje de slechtste openingszin uit het boekje – “Wat heb je mooie ogen!” – en werd daar ook op een grappige manier voor afgestraft. “Van een journalist/tekstschrijver had ik wel iets meer verwacht.” Ik moest keihard lachen en vuurde de ene na de andere leuke vraag op hem af. Ineens besteedde ik mijn tijd veelvuldig op mijn telefoon door met hem te appen, audioberichtjes te sturen en later ook te bellen. Het verlangen om hem in het echt te zien groeide met de dag. Zou hij net zo leuk zijn in het echt?

Voor de mensen die op een bizarre plottwist zitten te wachten, zou het leuk zijn als ik nu zou vertellen dat hij onderdeel is van een Siamese tweeling, een glazen oog heeft of drie koppen kleiner is dan ik. Maar nee, het bleef leuk. Een uur voordat ik hem voor het eerst zou ontmoeten, was ik zó nerveus. Dus om mijn zenuwen een beetje in bedwang te houden, zong ik in de auto keihard mee met ABBA (wat er dan wel weer voor zorgde dat ik met een ietwat oververhit hoofd tegenover mijn date zat).

Stapelgek

De uren tikten weg op onze eerste date. En dit gebeurde ook bij de tweede, derde en vierde date. En hoewel we elkaar nog niet zo heel lang kennen, kan ik er nu al geen genoeg van krijgen. Ik ben al zeer oncharmant op z’n bank – met nog nét geen kwijlspoor – in slaap gevallen. Hij is al getuige geweest van mijn slechte motoriek (ik kan gewoon écht niet heel charmant op een muurtje springen) en heeft gezien hoe vreselijk slecht ik ben in poolen. Andersom heb ik gezien hoe hij geniet van de meest vieze colasmaakjes (vanille en kersen? Seriéús?), films met Dwayne Johnson leuk vindt (vre-se-lijk) en dat hij nogal praterig is in zijn slaap (goud voor toekomstige blogverhalen!).

De vlinders in mijn buik fladderen volop, want van dit alles en van hem kan ik geen genoeg krijgen.  Ik schreef een paar alinea’s hierboven dat het licht weer aan is gegaan in mijn hoofd, maar het is nu constant een zonnetje in mijn hoofd. Ik ben stapelgek op ‘m en ben benieuwd wat voor avonturen we samen zullen meemaken. En wie weet maak ik jullie af en toe deelgenoot van zo’n avontuur.