Fluisterverhaaltjes

Bang

‘Ik ben bang,’ fluister ik.
Het geroezemoes om me heen verstomd. Iedereen kijkt me met grote, bezorgde ogen aan.
‘Waarvoor?’ vraagt iemand.

Ik weet niet hoe ik moet uitleggen dat ik bang ben om de controle over mijn hart, mijn gevoelens te verliezen. Bang om in het diepe te springen en niet de bodem te kunnen zien. Niet weten of het water me zal omhullen als een warme deken of als een bad vol ijsblokjes. Ik weet niet hoe het gaat aflopen. Mijn hart wordt misschien wel gebroken. Ik word misschien wel gekwetst. Niet weten wat er gaat gebeuren, is eng. Van alle uitdagingen die ik aan kan gaan, is de liefde misschien wel de grootste, engste uitdaging die er bestaat.

‘Voor alles,’ zeg ik uiteindelijk.

Ze staren naar me met van die bezorgde gezichten. Ondanks mijn angsten glimlach ik naar ze. Het was niet mijn bedoeling om iedereen bezorgd te maken. Naast de angst weet ik ook dat het wel goedkomt. Deze grote puzzel wordt uiteindelijk wel opgelost. En als dat langzaam gaat, dan is dat oké. Ieder stukje is er weer één. En hardop toegeven dat ik bang ben, is al een heel groot stukje.

 


Over mijn ‘fluisterverhaaltjes’

OEF. Meer woorden heb ik niet nodig om aan te geven hoe vreselijk eng ik het vind om mijn ‘fluisterverhaaltjes’ met jullie te delen. Fluisterverhaaltjes, omdat het dingen zijn die ik soms eigenlijk niet hardop durf te zeggen. Die ik heb geschreven toen ik me heel verdrietig, bang of juist heel gelukkig voelde. Soms fictief, soms non-fictief, soms in het Engels, soms in het Nederlands, kort of lang. Maar altijd eerlijk en puur. Vandaar ook de reden dat ik ze tóch af en toe met jullie wil delen. 

4 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.