Maaike in Amerika deel 2: Versiersels, vrienden en vertier

Ja, daar ben ik weer! Genietend van het zonnetje en een fijne temperatuur van zo’n 24 graden typ ik een tweede update van mijn avonturen in Amerika. Ik heb alweer een hele afstand afgelegd. Mijn laatste verhaal eindigde in Chattanooga (Tennessee), ik ben nu in Houston (Texas).

Wederom zal ik proberen geen saai reisverhaal te schrijven met namen van alle gebouwen, maar probeer ik een paar dingen uit te lichten die ook leuk zijn voor jullie om te lezen.

NASHVEGAS

Waar ik in godsnaam het idee vandaan had gehaald dat Nashville een dromerige, country stad is, ik weet het niet. Nashville is gestoord! Leuk, maar gestoord. Ben je rond negen uur ‘s ochtends op straat, is het uitgestorven. Ga je een uurtje later? Dan zie je de eerste mensen alweer een plekje aan de bar zoeken, een biertje bestellen en luisteren naar countrymuziek.

Begrijp me niet verkeerd, ik vond het hier fantastisch. Livemuziek in iedere bar, op iedere etage en ik heb geen één waardeloze artiest gehoord. Ze hebben allemaal gouden keeltjes. Ik had alleen niet zo gerekend op al die dronken mensen en dat je er zelf ook eentje bent om vijf uur ‘s middags. Positief aan al die dronken mensen? Ze doen niet moeilijk om jou óók een drankje aan te bieden! Nog bedankt meneer X die mijn beugel woest aantrekkelijk vond en mij een gratis vakantie in the middle of nowhere aanbood! (Ik zei uiteraard beleefd nee…)

SAMEN IS LEUKER DAN ALLEEN

Alleen drinken is niet zoveel aan. Ik was daarom blij met Katrin uit Duitsland met wie ik een middagje barhoppen deed. Met Claudia uit Peru een dagje de overige delen van de stad verkend. Waaronder een wc. Een wat? Hoor ik je denken. Juist, in Nashville vind je een van de meest gefotografeerde mannenwc’s van de wereld!

Met mijn hoodie en vieze sneakers een super-de-luxe hotel binnengelaten worden, kan dan ook alleen daar. Even met de lift naar beneden en je staat in een práchtig mannentoilet.

Ik hoopte natuurlijk dat ik daar een bekende acteur tegen het lijf zou lopen. Iemand zoals Tom Hanks of Ryan Reynolds. Alhoewel… in het toilet zou misschien wel een ietsiepietsie ongemakkelijk zijn. Staan ze net te plassen of uit te schudden, wil jij een handtekening. Wordt dan wel een beetje viezig.

DOE VOORZICHTIG IN MEMPHIS

Op naar de volgende bestemming! Meerdere mensen waarschuwden me voor de situatie in Memphis. Er is veel criminaliteit en het verschil tussen arm en rijk is enorm.

Ik ben altijd nog voorzichtig geweest, maar knoopte dat wel in mijn oren. Toch merkte ik al snel in Memphis dat het allemaal wel wat meeviel als je je ‘s nachts maar niet in een sloppenwijk bevond. Stond dat toch al niet zo hoog op mijn lijstje. Kwam dat weer even goed uit.

ELVIS PRESLEY

De eerste dag in Memphis bracht ik bijna de hele dag door op Graceland, het landgoed van Elvis Presley. Voor iedereen die dit ooit wil gaan bezoeken, doe het! Het was het geld meer dan waard. Als je dan ook nog eens spontaan aan de praat raakt met een leuke Aussie… En nee, meer vertel ik daar niet over. Deze reisverslagen heten niet ‘Maaike en de leuke jongens die ze ontmoet in Amerika’.

In Memphis aan de bar van een lokale kroeg een meisje, Emma, leren kennen die heel graag de reisleider wilde uithangen. Ze heeft me opgehaald met de auto en me een hele middag haar favoriete plekken van Memphis laten zien én haar geniale hond en katten.

Hoewel er inderdaad veel criminaliteit in Memphis is, kwam ik erachter dat het ook een heel mooie stad met veel kunst, veel restaurantjes en veel muziek en levendigheid is.

Voordat Emma met me in gesprek raakte, was het haar al opgevallen dat ik Europees ben. “Hoezo?” vroeg ik haar. Ze schoot in de lach. “Jullie houden je bestek anders vast. Op een heel fancy manier.” Ik vergeleek onze handen later met elkaar en warempel: ze had nog gelijk ook.

ROADTRIPJE NUMMER TWEE

YES! Dacht ik toen ik een lift aangeboden kreeg naar Oklahoma City. Geen gedoe met die akelige bussen die er uren overdoen om van A naar B te komen. En als je pech hebt zelfs 8 uren vertraging hebt… Is wel wat anders dan een trein die een halfuurtje vertraging heeft! En voor je nekharen overeind gaan staan: ik had hier heel goed over nagedacht. Ik stap echt niet bij de eerste de beste in een auto.

Na een dag in de auto meezingen met de radio en het landschap bekijken, kwamen we in  een heftige storm terecht. Na weken prachtig mooi weer was het even omschakelen. Want oh ja, Amerika is een tornado- en orkaangebied. Op de radio en op mijn telefoon kwamen noodmeldingen binnen. Miezer regen ging over in plenzen en weerlicht werd extreem onweer.

TWISTERS EN SCHUILKELDERS

Nu kan ik heel stoer zitten doen. Dat ik het allemaal wel gaaf vond, maar eerlijk is eerlijk: ik scheet 7 kleuren bagger. Wat als de tornado eraan kwam en de auto opslokte net als in die film, Twister? Wat als we een kelder moesten zoeken, maar alles al vol was en we moesten rennen voor onze levens? Echt, mijn geest af en toe…

Mijn reismaatje bleef er gelukkig rustig onder en reed kalm verder terwijl we het lokale nieuws in de gaten hielden. We streken neer in een motel en waren opgelucht toen we hoorden dat het bij een hevige herfststorm zou blijven. Met een nachtmutsje van cola en whiskey vielen we dan ook opgelucht in slaap.

AFSCHEID NEMEN

De volgende ochtend bracht mijn reismaatje mij naar de bus en streek ik een paar uur later neer in Dallas.

Hier nam ik de tijd even de balans op te maken. Wat ze zeggen over Amerikanen en hun vriendelijkheid? Het is waar. Alleen in New York zijn ze niet zo, verder o-ve-ral. En heel eerlijk? Dat vriendelijke gedoe is soms ook wel een beetje vermoeiend…

Een paar voorbeelden:
– In Chattanooga nam de eigenaresse van het hostel mij mee rock hopping (lees: langs de rivier over rotsen klauteren) in een gebied waar ik normaal niet zou kunnen komen, zonder auto. Daarna nam ze mij ook nog mee een berg om een wandeling te maken. Mocht ik mee-eten van haar risotto én namen zij en haar man mij mee naar een gratis concert in de stad en vervolgens nog naar twee kroegen om bier te drinken en spelletjes te spelen.

– Vreemden die gewoon even een praatje met je willen maken en hun levensverhaal op tafel gooien. “Mijn zusje werd voor mijn ogen vermoord toen ik 7 jaar oud was.” En: “Wat gaaf dat je reist! Ik wil naar Afrika, daar woont mijn vriend. Ik heb hem ontmoet op internet en nog nooit in het echt gezien.” En: “Ik rook nooit meer een joint. Ik ben er veel dommer door geworden.” Gewoon, na 5 minuten.

– In Dallas Texas deden de mensen van het busstation er alles aan om te zorgen dat ik de juiste bus had en dat de chauffeur zich over mij ontfermde. “Zorg ervoor dat ze op een goede plek in de stad uitkomt!” En warempel: de buschauffeur Raoul liet me voorin de bus staan en vertelde alles wat er te vertellen viel over de stad, wat ik moest zien en hoe ik weer terug moest komen. Schopte de mensen na verloop van tijd de bus uit en bracht mij, met de bus, naar een top texmex restaurant in het midden van de stad. De volgende dag ging ik met de bus naar het Greyhound busstation en zette hij me – gratis en voor niks – af bij het station. Het was geen eens een halte! En waarom? Omdat ik hem aan zijn dochter deed denken en hij gewoon wilde dat ik een toptijd zou hebben in Dallas.

PRIVE RONDLEIDING

Uiteraard luister ik naar mijn intuïtie. Soms zegt die meteen al, hm nee. Dat moet je niet doen. En dan doe ik het ook niet. Zo gaf ik niet mijn nummer aan de Jamaicaanse Uber chauffeur die me ‘wel even privé wilde rondleiden’ en zei ik ook vriendelijk nee tegen de jongen in de bus die – nadat hij onze sterrenbeelden op seksueel gebied met elkaar had vergeleken – met me uit eten wilde.

Maar jeetje. Terwijl ik dit zit te typen komen nog zoveel meer gebeurtenissen boven drijven, zoals de beroemde Peabody eenden in Memphis. Filmpje niet gezien? Kijk dan even op mijn Instagram (maaikeschaap), want het was echt té schattig.

Halloween staat nu voor de deur en ik ben van plan daarvoor in New Orleans te zijn en daarna terug te gaan naar Texas. Want ik wil de rodeo zien én op minstens 1 paardenrug zitten. Wat ik daarna ga doen? Heel eerlijk, ik heb geen idee! (En dat is helemaal niet erg).

Tot later!