Nog even en ik ben de nieuwe Usain Bolt…

Ik durf het C-woord amper te noemen… want de kans is groot dat je daar al genóég over hoort en leest in de kranten, op de radio en op televisie. Vandaar even een positief berichtje over alles wat ik nu als ‘gedwongen’ thuiszitter al heb gedaan.

Dat thuiszitten bekijk ik liever van de positieve kant. Nu ik meer tijd dan anders in mijn eigen huis besteed, kom ik hier en daar wel wat dingetjes tegen. Zo heb ik al een heel lijstje met vergeten schoonmaakklusjes opgesteld (de plinten afnemen, ramen wassen, kasten uitruimen…) en heb ik op thuiswerkdag twee alle kachels in huis ontlucht. Ook heb ik mijn beddengoed gewassen en stond ik langer dan normaal in de keuken om voor mezelf een lekkere ovenschotel te maken. Het bracht me ook meteen op ideeën om volgende week boeuf bourguignon of hachee te maken. Dat vlees moet uren sudderen. Nou, dat kan mooi nu ik thuis aan het werk ben, nietwaar?

Gestylde sportoutfit

En wat te zeggen van mijn sportieve activiteiten! Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik vroeger nogal een haat-liefdeverhouding met sport had. Vorige zomer is dat veranderd toen ik eindelijk een leuke en passende sport voor mezelf ontdekte. Boksen! Sinds ik dat heb opgepakt, ga ik altijd met plezier twee keer per week naar de lessen toe.

De moed zakte me dan ook in de schoenen toen ik las dat de sportschool dichtging. Daar ging mijn uitlaatklep… Maar omdat ik over drie of meer weken graag op hetzelfde niveau wil zitten als nu, trok ik afgelopen week op mijn vaste sportavonden alsnog mijn sportkleren aan om een rondje te gaan hardlopen.

Usain Bolt

Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat zo’n rondje hardlopen beter klinkt dan het eruitziet. De outfit is in ieder geval on fleak, compleet met zo’n hip, felroze heuptasje voor mijn sleutels en mijn telefoon… Maar mensen die me zien hardlopen, zien vast aan mijn gepijnigde gezicht dat ik dit niet zo vaak doe.

Mijn kuiten beginnen al snel luidkeels te protesteren, mijn armen bewegen nog wat onnatuurlijk mee en de plofgeluiden op het asfalt vertellen me dat het er nog niet uitziet alsof ik over het asfalt zweef als een Usain Bolt. Ook ga ik nog niet zo snel als Usain, aangezien andere hardlopers me in een rustig looppasje inhalen…

Maar heb ik er meer plezier in dan ik dacht? Ja! Het is fijn om er regelmatig even uit te zijn en als het me dan helpt om mijn conditie een beetje op peil te houden, sla ik twee vliegen in een klap. Ook ontdek ik leuke bospaadjes in mijn Groningse achtertuin, krijg ik bemoedigende glimlachjes van mensen die ik onderweg tegenkom en snuif ik een goede portie gezonde buitenlucht op. Maar om probleemloos vijf kilometer achter elkaar te hardlopen, dan moet die quarantaine nog ietsjes langer duren…