De hel die een bikini kopen heet

“Eh… nee.” Ik staar naar mezelf in de spiegel en probeer het zwarte, lapje stof nog iets breder te trekken. Het heeft geen zin. Mijn halve tiet valt eruit. Ik grijns naar mezelf en schud mijn hoofd. Voor mannelijke lezers klinkt het misschien sexy, maar ik vind het eerder het tegenovergestelde. Wat is dit een miskoop. 

Mijn motto is niet ‘hoe naakter, hoe beter’. Dus een bikini kopen vind ik altijd al moeilijk. Het liefst hou ik als ik ga zwemmen gewoon mijn eigen kleren aan. Een beetje zoals vroeger bij het afzwemmen. Maar aangezien dat nogal zwaar is, ben ik ieder jaar weer op zoek naar de perfecte bikini. En ik geef het maar eerlijk toe, ik heb niet de kleinste cupmaat, dus zoek ik altijd naar eentje die ook een béétje steun geeft en past bij mijn lijf.

90% valt af

Zo veeleisend ben ik niet eens. Ik wil gewoon eentje met een leuk printje, die niet al te strak in m’n nek zit, wat steun geeft en waarmee je met een gerust hart de golven te lijf kunt gaan. Vorig jaar bestelde ik er op een goedkope website een stuk of tien waarbij ik uiteindelijk maar één hield. En die ene was ook nog maar net door de keuring gekomen. Dit kan beter, dacht ik dit jaar.

Dus ik startte op tijd met mijn zoektocht (lees: april). En dan zie ik altijd heel veel leuke bikini’s, maar 90% valt af, omdat ze vooral geschikt zijn voor mensen met een kleinere cup. Triangelbikini? Ha! Dan schudt alles wel heel wild heen en weer. En die touwtjes in je nek, vaak snijdt dat zo strak in je huid.

Beugelloos? Meh, die bieden nul steun en dan hebben niet alleen oude vrouwen last van hangende theezakjes. Eentje die eruitziet als een ‘normale’ bh, maar dan van badstof? Ja, meestal wel oké, maar ook een tikkeltje saai. De bikini’s die ik dan wél leuk vind, hebben meteen weer een duur prijskaartje. En dit zijn alleen nog maar de boventopjes, want ook het vinden van een geschikt broekje is soms verdomde lastig. Met pijpjes, zonder pijpjes, hoge taille, lage taille, strikjes aan de zijkant, beetje bil, weinig bil…

Reepjes stof

Kortom: dramatisch. Ik was dan ook dolbij toen ik op TikTok een meid zag met een vergelijkbaar postuur én een leuke – goedkope! – bikini. Ja! Dit is ‘m, dacht ik enthousiast. Ik heb hem besteld, moest er een dag of zestien op wachten, blijkbaar werd hij geproduceerd in China (oh, oh…) en vond hem later in de brievenbus.

Het pakketje was klein. Hoe kan hier een goed passende bikini inzitten? Ik maakte het pakketje open en haalde er een paar reepjes, zwarte stof uit. Ik schoot meteen in de lach. Hoe gaat dit in vredesnaam om mijn bovenlijf passen? Nieuwsgierig liep ik naar m’n slaapkamer. Wie weet verraste het maaksel uit China me.

Hallo sideboob!

De bandjes waren fijn, het sluitinkje perfect, maar de stof die mijn borsten moet bedekken is ienieminie. Een beetje alsof je vijf boterhammen in een klein plastic zakje probeert te proppen. Het past niet, maar je wilt er niet aan toegeven dus druk je de boel platter en platter, net zolang tot het wel past.

Want dat doet deze bikini ook. Ik show in deze bikini meer tiet dan geen tiet. Maar aangezien het zo leuk stond bij het model, bleef ik proberen de boel te laten passen. Ik trok de reepjes stof nog iets breder, maakte de bandjes nog wat strakker en keek opnieuw in de spiegel.  M’n vriend zou dit sexy noemen, maar ik vind het vooral naakt. Zowel rechts als links show ik m’n ‘sideboobs’. Het lapje bedekt alleen maar m’n tepel. Niet het soort bikini waar ik naar op zoek ben.

Zucht. De zoektocht gaat weer verder. Er is een hittegolf op komst, dus ik moet voortmaken!

(De gemaakte beelden kunnen als schokkend worden ervaren, dus zijn niet bij dit artikel geplaatst).