Persoonlijke verhalen

Ben ik op reis door het oog van de naald gekropen?

“Bad Host: Hunting the Couchsurfing Predator.” Mijn ogen worden er als vanzelf naartoe getrokken. Meteen bekruipt me een naar gevoel. Ik heb meerdere keren gebruik gemaakt van het sociale platform Couchsurfing tijdens mijn soloreizen. Ben ik door het oog van de naald gekropen? 

Zodra ik begin met de driedelige documentaire, voel ik iets in m’n onderbuik bewegen. Het is als een rotsblok die tegen mijn ingewanden schuurt. Het maakt me misselijk, maar ook boos en verdrietig. Ik móét doorkijken.

Waar gaat het over?

De documentaire op Videoland vertelt het verhaal van verschillende vrouwen die tijdens hun reizen gebruikmaakten van het platform Couchsurfing. Hun host, een Italiaanse man, is eerst poeslief, waarna hij vrouwen drogeert en foto’s van hen maakt of ze zelfs verkracht. En een belangrijk detail? De man is een politieagent.

Slapen bij een local

Voor wie het niet weet: Couchsurfing is een platform waarbij je een profiel kunt aanmaken en vervolgens op zoek kunt gaan naar een geschikte host. Iemand bij wie je tijdens je reis gratis slaapt en die je, in de meeste gevallen, probeert een leuke tijd te bezorgen door een kijkje te geven in het leven van de local of van de omgeving.

Zelf heb ik meerdere keren gebruikgemaakt van het platform. Het vaakst deed ik dit in Amerika waar ik destijds drie maanden rondtrok en het platform een ideale manier vond om geld te besparen én echt een beter beeld te krijgen van de locals en de hotspots die zij aanraadden.

Welk soort foto’s plaatst iemand?

Ik hoorde over het platform van een reisgenootje. Met haar heb ik uitgebreid besproken ‘hoe het veilig werkt’. En het voelde voor mij ook altijd als heel veilig. Op de app heb je een profiel aangemaakt en als je weet waar je naartoe reist, kun je een host in die omgeving zoeken. Ik bestudeerde dan altijd diens profiel. Ik keek naar het soort foto’s dat iemand plaatste, las de reviews door en keek of we gemeenschappelijke interesses hebben.

Van mijn reisgenootje leerde ik dat ik mensen met maar één foto of alleen maar (oude) selfies beter niet kon vertrouwen, net als mannen die alleen maar reviews hadden van vrouwen (dan wist je dat ze echt op zoek waren naar vrouwelijke aandacht).

Thanksgiving in Amerika

Uiteindelijk heb ik bij heel verschillende mensen gelogeerd. Van een advocaat in het strafrecht, tot een homoactivist, ambulancemedewerker, student vliegtuigtechniek en iemand met een eigen bouwbedrijf. Bij de één verliep het contact stroef en hadden we geen klik, waarna ik de volgende dag gewoon weer vertrok. Bij anderen bleef ik hangen en heb ik een aantal van mijn beste reisherinneringen gemaakt.

Zo kreeg ik op gegeven moment contact met Timmy die samenwoont met zijn vrouw Brittany. Ik was hun eerste Couchsurfer en ze vonden het best een beetje spannend. Maar zodra we elkaar ontmoetten, bleek het een schot in de roos en kletsten we aan één stuk door en nodigden ze me zelfs uit voor Thanksgiving met hun familie en vrienden in een prachtig landhuis ergens in Texas. Twee jaar geleden heb ik ze opnieuw opgezocht en was het wederom ontzettend gezellig.

Ingebroken in een school

Bij een andere ervaring was ik samen met een reisgenootje en logeerden we in een huis in Knoxville, Tennessee. Met onze host hebben we ‘ingebroken’ in een leegstaande universiteit. We vonden oude schoolboeken, kwamen in de grote, kantine terecht en ontdekten zelfs een bowlingbaan ónder de school. Toen we gesnapt werden, zijn we als de bliksem weer naar huis gegaan.

Suppen bij zonsondergang

In Mexico heb ik getwijfeld of ik zou Couchsurfen. Het voelde minder veilig dan in Amerika. Maar op aanraden van een reisgenootje nam ik contact op met Oscar die in het prachtige Bacalar woonde. Op het moment dat ik bij zijn huis kwam, moest ik even twee keer knipperen.

Zijn kleine huisje had maar één bed. Het had wel op zijn profiel gestaan, maar die had ik deze keer niet zo kritisch gelezen. Maar Oscars bed was enorm groot en hij bleek gelukkig een nette gastheer. Om elkaar beter te leren kennen, nam hij me mee suppen en tokkelde hij ondertussen 90’s hitjes op zijn ukelele.

Een politieman is toch te vertrouwen?

Voor mij zijn het stuk voor stuk geweldige herinneringen waar ik met veel liefde aan terugdenk. Maar na het zien van deze documentaire moet ik toch wel even slikken. Ook deze Italiaanse man had meer dan zestig positieve reviews van mannen én vrouwen. Mensen die iets negatiefs schreven, bedreigde hij met zijn status als politieagent. Mensen vertrouwden hem, vanwege zijn beroep. En dat begrijp ik! Ik denk dat ik hetzelfde zou hebben gehad.

Raad ik Couchsurfen af? Absoluut niet. Ik heb zoveel leuke dingen meegemaakt, dat ik nog steeds veel vertrouwen heb in het platform. Maar wat ik wel zie in de documentaire, is dat al deze meiden bij de eerste ontmoeting al voelden dat er iets niet klopte. Wat precies? Dat werd later pijnlijk duidelijk. Een onderbuikgevoel, hoe klein ook, blijft dan ook ontzéttend belangrijk.

De documentaire is te zien bij Videoland. 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.