Persoonlijke verhalen,  Reisverhalen

Deel 1: MAAIKES REISAVONTUREN IN AMERIKA

Na een paar korte Facebook-updates heb ik eindelijk tijd gevonden om de balans op te maken van mijn Amerika-avonturen tot nu toe. Een overzicht van de afgelopen drie weken:

Aantal glazen wijn: hooguit drie (méga duur hier!)
Aantal glazen bier: een heel stuk meer dan de glazen wijn, want… iets met living on a budget
Aantal paracetamols: stuk of 4 (komt heus niet door het bier)
Aantal keer verdwaald: 0
Aantal keer opgelicht: 2. Eén daarvan was een softijsje met regenboogspikkels voor 5 (!) dollar (€4,23)
Aantal roadtrips: 1
Aantal vervelende Airbnb ervaringen: 1
Nieuwe vrienden: veel!

De steden die ik kan afvinken tot nu toe zijn: New York, Philadelphia, Washington D.C., Lynchburg, Mount Airy, Asheville, Knoxville en Chattanooga.

ZOENSESSIES

Nu kan ik een ellenlang verslag schrijven wat ik van al die steden vond en wat ik allemaal heb gezien, maar laten we eerlijk zijn; daar ben jij als lezer helemaal niet nieuwsgierig naar.

Je wilt weten met wie ik heb gezoend, welke tenenkrommende gênante dingen ik heb meegemaakt, door wie ik ben uitgekafferd en of ik al 10 kilo zwaarder ben geworden van het eten hier. Misschien geef ik je op een aantal zaken een antwoord.

HELE KALKOEN

Hoewel ik niet beschik over een weegschaal heb ik het idee dat het nog wel meevalt met die kilo’s. Wel is gezond eten vinden hier wel echt een probleem.

Regelmatig kijk ik met stomme verbazing naar een sandwich op mijn bord. Een broodje kalkoenfilet is heerlijk, maar niet als ze op twee sneden brood een hele kalkoen proppen en ook nog eens een half varken voor wat ham.

En vergeet de klodder mayonaise niet. Je wordt al dik als je ernaar kijkt. Gelukkig loop ik bijna iedere dag een halve marathon en wordt het meeste wel weer verbrand.

OUDE VROUWEN EN HUN HOBBY’S

Met Christine, een Duits meisje, huurde ik een auto om vanaf Washington D.C. naar Knoxville te rijden. We reden over de prachtige Blue Ridge parkway en overnachtten onderweg in een aantal Airbnb’s. Eén daarvan was in het pittoreske Asheville.

We vonden Linda. Een 68-jarige dame met meer dan 300 positieve reviews. Ze had ons bezoek geaccepteerd en uitgelegd dat ze zelf eerst nog niet thuis zou zijn, maar dat we onszelf binnen konden laten. Het huis stond midden in de bossen; aangezien wij in het donker arriveerden, was dat toch wel lichtelijk spooky. We lieten onszelf binnen via de garage waar het doodstil (en heel donker) was. Voorzichtig liepen we verder. Het voelde een beetje alsof we in een horrorgarage waren gestapt. Ergens verwachtte ik dat er ineens een seriemoordenaar of een clown zou opduiken om ons te vermoorden. Maar nee, het enige geluid was dat van de dieren in het nabijgelegen bos en de krakende trap. Het bleef een beetje eng. Lachend zeiden we tegen elkaar dat we blij zouden zijn als Linda thuis was.

GROENE MARSMANNETJES

Haar huis was netjes. Erg degelijk zelfs. Met veel gehaakte kleedjes, antieke kasten en religieuze kruisjes aan de muur. Toch bleef het een beetje gek, ook toen Linda ons kwam begroeten.

“Hi…”, zei ze toen ze binnenkwam. Ze lachte nerveus en keek ons aan alsof we groene marsmannetjes waren die geen Engels konden. Raar, aangezien we Engels met elkaar spraken.

Ze verdween in de slaapkamer en nog geen 5 minuten later hoorden we zware, mannelijke voetstappen op de trap. Hij zag ons, begroette ons en vroeg waar Linda was. We wezen naar de slaapkamer en hij verdween ook. We hoorden ze luid en duidelijk praten, over ons. Kort daarna werd het stil. Maar toen hoorden we het. Een krakend bed, gezucht en gekreun. Linda had geen zin om met ons te praten, nee… Linda had hele andere plannen!

De eerste 5 minuten vonden we het best grappig. Tot het moment dat we doorhadden dat ze nog lang niet van plan waren te stoppen. En ze met alle plezier ons wilden laten meegenieten. Ruim 2 uur hebben ze het volgehouden. Het aantal hoogtepunten zal ik jullie besparen. De oordopjes waren niet tegen dit lawaai bestemd… We zijn de volgende ochtend in alle vroegte vertrokken. Hier wilden we écht niet nog een nacht blijven.

HARRY POTTER EN EEN VERLATEN GEBOUW

Ook tijdens de roadtrip ‘gecouchsurft’. Voor wie niet weet wat het is: je maakt een profiel aan en biedt een bed (of bank) aan waar je een of meerdere nachten mag slapen. Gratis! De locals vinden het leuk om je te hebben en trekken er meestal met je op uit om je hun stad te laten zien. Op de site lees je iemands profiel, bekijk je de foto’s en lees je recensies van eerdere surfers.

Christine en ik kwamen terecht bij Mark en Mark in Knoxville. Een 23-jarige jongen die samenwoont met zijn vroegere muziekleraar. Wat hebben wij ons daar thuis gevoeld! Het huis, denk Adams Family, was al een beetje in de Halloweensfeer. De muziekleraar zit in een groot orkest en nam ons mee naar een repetitie. En wat voor een! De eerste Harry Potter film op groot scherm en live orkestmuziek op het podium.

Met jonge Mark biertjes gedronken, naar het winkelcentrum geweest en een leegstaande universiteit bekeken. Hè, wat? Ja, dat. Een pand dat dienstdeed als universiteit maar sinds begin jaren 90 leegstaat. Vervallen en toch ook nog zo intact. We vonden een ingang en gingen op onderzoek uit. Een oude kantine, bowlingbaan en klaslokalen; alsof we teruggingen in de tijd. En uiteraard was dit niet geheel legaal…

SKATEBOARDEN EN ETEN

Christine heeft me de basisbeginselen van skateboarden geleerd (en ik ben niet eens gevallen!). Oude Mark was ook een ontzettende goede kok en maakte iedere ochtend ontbijt voor ons (worst/eieren/fruit/pannenkoeken, noem maar op) en bereidde op onze laatste avond een heuse ‘Southern’ maaltijd.

En nu zit ik in een kleinschalig hostel in Chattanooga. Een plek die niet eens zo hoog op mijn lijstje stond, maar die zó mooi is! Drukke van de stad en de natuur er meteen omheen.

Het is nog altijd een groot avontuur. Ik geniet van de contacten die ik op doe, de verhalen die ik hoor en de (kortstondige) vriendschappen. En heel eerlijk? Er is af en toe weleens een momentje waarop ik naar mijn eigen bed verlang en mijn familie en vrienden mis. Gelukkig duren die momenten nooit zo lang. Dan ontmoet ik weer nieuwe mensen, ga ik op nieuwe avonturen en wil ik nog lang niet naar huis.

Tot de volgende update!

 

6 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.