Maaike in Wenen: paleizen, schnitzels en de opera

Afgelopen weekend was ik in de prachtige, Oostenrijkse stad Wenen. Een stad met koninklijke schoonheid, heerlijk eten, halve liters bier en gezelligheid! Ik vertel je over mijn avonturen én welke dingen je sowieso gezien moet hebben als je naar deze stad afreist. 

Mijn eisen voor een weekendje weg waren:

• Niet te ver
• Niet al te duur
• Gezellig

Het werd Wenen, op 1,5 uur vliegen van Nederland! Veel wist ik niet van de stad, behalve dat er Duits gesproken wordt en dat Sissi er vandaan komt. Gelukkig hebben we Wikipedia, want de stad telt een erg lange geschiedenis.

De minisamenvatting: lange tijd was Wenen een belangrijke stad in de Oostenrijkse-Hongaarse monarchie, de Habsburgers. De adellijken hielden wel van pracht en praal en lieten prachtige barokke gebouwen bouwen. Veel van die gebouwen staan er nog steeds, zoals de paleizen Schloss Schönbrunn en Schloss Belvedère.

Sprookjesachtig Wenen

Ik vertoef tijdens mijn weekendje weg in het Wombat hostel aan de Naschmarkt. Een ideale plek, want binnen tien minuten met de metro sta ik in het oude centrum van de stad.

Vanwege de rijke geschiedenis van Wenen, ben ik in de veronderstelling dat het een erg grote en uitgestrekte stad is. Dat blijkt heel erg mee te vallen! In het oude centrum is eigenlijk alles op loopafstand (en als je toch lui bent zoals ik, kun je eenvoudig je weg vinden met de metro).

Mijn eerste volle dag begint meteen sprookjesachtig. Wenen is namelijk bedekt met een behoorlijke laag sneeuw! En álles ziet er mooier uit in de sneeuw. Ik vertrek als eerste naar Schloss Schönbrunn. Het zomerpaleis van Sissi en haar man Frans Jozef.

Sissi punch

Als ik de metro uitstap, schrik ik van de hoeveelheid mensen. Het lijkt wel alsof iedere toerist in Wenen hier is. Gelukkig verdwijnt de mensenmassa als ik bij het paleis ben.  Het is er namelijk zó groot…

Genietend van een Sissi punch (warme, zoete witte wijn – BAH!) neem ik het geheel in mij op. Een gebouw dat al in 1733 gebouwd is… Statig, prachtig en vooral indrukwekkend!

’s Middags heb ik een “gratis” wandeltour van 2,5 uur in het oude centrum geboekt. Je betaalt wat jij het waard vindt. Het leuke aan zo’n wandeltour is dat je de highlights ziet en veel informatie krijgt.

Bevroren tenen

De gids heeft zichzelf warm ingepakt, compleet met snowboots en al. De groep wandelaars, waaronder ik, is minder goed voorbereid op de kou. Het duurt dan ook niet lang voordat mijn tenen gevoelloos beginnen te worden. Want als je meer stilstaat om te luisteren dan actief wandelt, dan dringt de kou al snel door iedere porie van je lijf…

Uiteraard heb ik wel naar de gids geluisterd. Ze vertelde bijvoorbeeld dat Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse, verslaafd was aan cocaïne. In die tijd werd het door artsen voorgeschreven als een medicijn tegen depressies. De gids vertelde eveneens over de Spaanse rijschool. Eén van de oudste rijscholen van de wereld waarbij het paardenras de Lippizaner wordt getraind. Niet de merries, alleen de hengsten. En ze kunnen de meest prachtige dingen doen! Als mijn bankrekening wat meer gespekt is, wil ik sowieso een keer naar een show…

Madame Butterfly de opera

Mijn benen doen pijn, mijn voeten zijn gevoelloos maar ik ben vastberaden: ik ga naar de Weense staatsopera. Het leuke aan Wenen is dat je voor zowel de opera als sommige andere uitjes maar heel weinig geld hoeft te betalen. Bij de opera kun je een staplaats krijgen, maar daar moet je wel wat voor doen.

Ik ben twee uren voor aanvang van de show bij de zijingang. Ik ben niet eens de eerste! Veel mensen zitten op de grond te wachten. Ik klets met een Italiaans stelletje achter mij. “Heb je al veel gedaan in Wenen?” vraagt het meisje. Ik vertel haar over mijn dag en vraag haar naar hun ervaringen. “We zijn vandaag aangekomen. Het is onze eerste vakantie samen,” vertrouwt ze me toe.

Armzalige versierpoging

Een uur later kunnen we de kaartjes kopen en lopen we naar het balkon waar een mevrouw ons een plek aanwijst achter de reling. “Je mag hier staan. Als je je sjaal om de reling knoopt, kun je even naar het toilet of naar de bar. Dan raak je je plekje niet kwijt,” legt ze uit. Ik blijf bij het Italiaanse stel en het meisje zegt dat ze even naar de wc gaat.

Haar vriend is tot nu toe vrij rustig geweest, maar stapt iets dichter naar me toe. “Heb je een vriend?”
“Nee,” zeg ik hoofdschuddend.
“Ben je weleens met een Italiaan geweest?”
Ik schiet in de lach. “Nee, al heb ik er wel positieve dingen over gehoord,” grijns ik, denkend dat hij een grapje maakt.
“We kunnen na afloop wel eh… je weet wel.”
“Wat?” zeg ik perplex. “Nee!” roep ik uit als ik hem zie knipogen. “Je hebt een vriendin!”
“Dat is echt niet serieus hoor.”
“Niet serieus?” lach ik. “Volgens mij denkt zij van wel.”
“Jammer, als je van gedachten verandert na de opera…” lacht hij en zet weer een stapje opzij en begint over koetjes en kalfjes te praten.
Hoofdschuddend blijf ik hem aankijken en ben opgelucht als het meisje weer tussen ons in gaat staan. Ze moest eens weten…

Om half acht begint de opera Madame Butterfly, naar een stuk van Puccini. Voor de mensen die mij kennen: ik ben en blijf een cultuurbarbaar. Leuk om mee te maken, maar ik neem geen abonnement op de opera.

Beroemde schnitzels & jägermeister

De volgende dag breng ik een bezoek aan Prater, een oud jachtgebied waar nu een attractiepark gebouwd is, bekijk het Hunderwasserhaus (de lelijkste straat die ik ooit gezien heb) en kijk in het centrum bij de prachtige kerken en de kerstmarkten. Regelmatig duik ik een café in om weer even op te warmen met een kop thee.

Die avond ga ik uit eten bij Lugeck. Ik vind dat ik sowieso een goede schnitzel gegeten moet hebben. Volgens de gids prijzen veel restaurants de schnitzel aan, maar zijn er maar een paar restaurants die ‘m ook echt goed klaarmaken. Dit restaurant is vrij luxe en  zodra ik de kaart zie hoop ik van harte dat ik niet teleurgesteld word. Want 20 euro voor een schnitzel… dat is nogal wat. Maar hij blijkt héérlijk te zijn!

Het goede gevoel blijft nog een tijdje hangen als ik die avond in de hostelbar een drankje doe. Eerst zit ik alleen aan de bar, maar al snel raak ik aan de praat met andere reizigers uit Europa. Frankrijk, Finland, Duitsland, Zwitserland: praktisch overal! Na een paar glazen wijn gaan we over op shotjes jägermeister, eveneens iets wat je gedaan móét hebben in Wenen…

Paleizen & kerken

Op mijn laatste volle dag pak ik de metro naar Schloss Belvedère. Net als Schloss Schonbrunn een prachtig paleis waar een machtige man heeft gewoond. Het complex is reusachtig!

Hierna neem ik de tijd om het centrum nog eens goed te verkennen en de leukste hotspots nog eens goed te bekijken en te fotograferen. Ik drink een “biertje” (een halve liter!) in een traditioneel biercafé, aai de prachtige paarden van de Fiakers (koetsiers) bij de Hofburg, struin over kerstmarkt nummer vijftig en sluit mijn avond bijna af in m’n pyjama in de hostelbar.

Ik heb namelijk net mijn pyjama aangetrokken als een groepje van vier jongens de kamer binnenkomen en uitgebreid gaan zitten kletsen in het Spaans.
“Eh… ik wilde eigenlijk zo gaan slapen. Is het goed als het licht uitgaat? Ik moet morgen mijn vliegtuig halen, namelijk,” vraag ik verlegen in het Engels.
“Ja, nee! Natuurlijk! Maar wacht even: je laatste avond? En je gaat slapen? Waarom ga je niet nog wat met ons drinken?”
“Eh…” twijfel ik.
De jongen ziet mijn aarzeling en praat ratelend door. “We hebben drinken, kom! Ga mee!”
“Oké,” zeg ik lachend. Snel trek ik een spijkerbroek en trui aan en loop met de vier Spanjaarden naar beneden.

Ze toveren een stapel kaarten voor een drankspel tevoorschijn – ik snap het spel nog steeds niet, iederéén leek steeds te verliezen en te drinken! – en kletsen over onze landen. Ik moet toegeven dat ik – met een beetje hulp van de alcohol – heerlijk geslapen heb!

Waardering

Wenen is fantastisch en geschikt voor iedere leeftijd! En of je nou net als ik een cultuurbarbaar bent of juist heel erg van musea houdt: in Wenen zit je sowieso goed. Ik geef deze stad een dikke vijf sterren! Maar langer dan een weekend zou ik er dan weer niet naartoe gaan. In twee dagen heb je het meeste wel gezien, namelijk.

OVERIGE TIPS

• Bezoek je graag musea en ben je van plan met de bus, tram en metro te reizen? Koop dan een Vienna City Card. Met deze pas kun je gebruikmaken van het openbaar vervoer en krijg je korting op toegangsprijzen en excursies. Wil je niet de kaart? Koop dan bij een automaat op het metrostation een metropas voor 24, 48 of 72 uur. Ook dan kun je eenvoudig reizen met de bus, tram en metro.
• Bezoek sowieso de paleizen Schönbrunn en Belvedère!
• De Spaanse rijschool is – ook voor niet-paardenliefhebbers – gaaf om te zien. Je kunt vrij goedkoop bij een ochtendtraining kijken (niet op maandag), maar er zijn ook rondleidingen door de stallen te boeken of zelfs een show (maar die is vrij duur).
• Doe een gratis wandeltour! Google gewoon op: free walking tour Vienna
• Ga naar het Rathausplatz in het Museumkwartier en wandel daar rond
• Bezoek de Karlskirche, de Weense staatsopera (en ga naar de opera of een klassiek muziekstuk!) en loop naar de Stephansdom
• Bezoek de Naschmarkt op zaterdag