Lekker janken in de Basic Fit

Mijn ogen zijn rood en mijn gezicht is pufferig. Het kleurenpalet op mijn wangen is een beetje die van een rood met witte paddenstoel – maar dan andersom. Rode vlekken op mijn voorhoofd, onder mijn ogen, een knalrode neus en vlekken tot diep in mijn nek. Ik zie er niet uit. 

Het is nog geen halfuur geleden dat ik de ogen uit m’n kop jankte. Af en toe heb ik dat; dan is een huilsessie broodnodig. Daarna voel ik me weer een stuk beter. Het komt alleen niet altijd op het juiste moment. Ook vandaag niet, want ik heb me opgegeven voor een groepsles bij de Basic Fit. Nog nasnikkend trek ik mijn sportschoenen aan, vul mijn waterflesje en stap in de auto en ga naar de sportschool.

Niet zo anoniem 

Het is al na etenstijd, dus buiten is het donker. Ik loop met mijn hoofd iets gebogen de club binnen. Ik woon nog niet zo lang in Assen, dus ken – gelukkig – niemand. Ik sta net binnen bij een fiets om me warm te fietsen als ik word aangetikt door een medewerkster van de sportclub.

‘Ben je oké?’ vraagt ze met een bezorgd gezicht.

Ik plak automatisch een glimlach op mijn gezicht en knik dapper. Ze laat zich echter niet zomaar afschepen.

‘Ik zag je binnenkomen en je keek zó verdrietig. Ik wilde daarom even aan je vragen of alles wel goed gaat.’

Explosie in m’n hart

Mijn hart explodeert bijna van liefde. Dit soort mensen? Ik kan ze wel zoenen.

‘Superlief dat je het komt vragen,’ antwoord ik. ‘Ik heb nogal een rotdag gehad en dat kwam er net thuis uit. Daarom ga ik nu even sporten om mijn hoofd leeg te maken. Maar echt superlief dat je het even komt vragen.’

‘Ja, ik wilde even laten weten dat je niet alleen bent.’

Alsof het nog niet genoeg lieve woorden waren, moet ik bij dit zinnetje moeite doen om niet weer in huilen uit te barsten.

‘Kom gerust straks even bij me als je nog een kop koffie, thee of water wilt en even wilt kletsen.’ Vriendelijk kijkt ze me aan en wrijft me over mijn arm.

Goede afsluiter van de dag

Als ik thuis ben, denk ik nog steeds aan deze vrouw. Want zelfs op de meest kloterige, verrotste, naarste dagen zijn er lichtpuntjes. Soms groot, soms klein. En deze mevrouw? Die was vandaag een hele grote!