Huub huub barbatruc: van masseur naar boekhouder in 2 seconden

Tot voor kort had ik het bijna dagelijks over ‘druk’, ‘spierknopen’ en ‘warme massageolie’. Inmiddels heb ik het over ‘nuka’, ‘bietenzaad’ en ‘zoveel procent btw’. Hoe dat kan? Ik werk niet langer als masseur, maar ben begonnen als jr. assistent boekhouder.  

Nog niet zo lang geleden zagen mijn dagen er heel anders uit. Toen schudde ik zo’n 8 keer per dag iemands hand om diegene vervolgens mee te nemen naar de massagekamer waar ‘ie mocht gaan liggen en ontspannen en waar ik hard aan het werk moest om knopen en spierspanning te verhelpen. Nu is de massagetafel weer een bureau geworden met dikke stapels mappen met boekhouding erop en laat ik m’n handen vooral werken op het toetsenbord.

Bijzondere massageverhalen

Het was niet dat ik het masseren niet leuk vond. Ik heb er heel wat bijzondere dingen meegemaakt. Zoals een vrouw die na afloop van haar massage hard begon te huilen. Ze bleek ernstig ziek te zijn en dit was misschien wel de laatste keer dat ze een massage kreeg. Een ander had al weken vreselijk last van z’n schouder en voelde zich na afloop weer als herboren. En weer een ander probeerde me over te halen ook zijn vieze, harige billen mee te masseren (“Ja, u kunt daar toch wel even voelen, mevrouw?” NEE).

Avonturen genoeg, dus. Maar het werken in de weekenden, de lange dagen en het fysieke werk braken me na een tijdje op. Na elke werkdag kon ik zélf wel een massage gebruiken. Helaas wilde de baas dit niet faciliteren.

Een tandje terug

Ik combineerde mijn massagewerk met mijn eigen tekstbureau Bureau Inkt. Maar ook hierin schroef ik het aantal uur naar beneden, want een eigen bedrijf hebben is alleen leuk als je een plan hebt, een droom waar je naartoe wil werken. En dit ontbreekt momenteel volledig. Wat ik tien jaar geleden wilde bereiken, wil ik niet meer.

Dit aan mezelf toegeven, vond ik moeilijk. Want schrijven… dat is waar ik voor heb gestudeerd. Dan moet ik er toch voor blijven gaan?

En in alle eerlijkheid: ik hou ontzettend van schrijven. Maar ik heb de afgelopen jaren vooral vóór anderen geschreven. Ik wil juist meer voor mezelf schrijven. Blogs, gedichtjes, columns, grote en kleine verhalen en experimenteren met vertelvormen. Hopelijk komt dan die boekdeal wel een keer op mijn pad, want die droom is nog onverminderd groot.

Een nieuw pad

Maar aangezien ik niet de Staatsloterij heb gewonnen, de auto veel benzine lust en Alex & ik ook nog moeten eten, moet er geld op de plank komen. En zo zit ik dus ineens tussen de dossiers van akkerbouwers, melkveehouders en paardenhouderijen om administratie te verwerken. Beginnend bij de basis en zien waar het pad me naartoe leidt. Een spannende stap, maar ook eentje die me nu al veel meer rust, zekerheid en stabiliteit geeft.