Is dit mijn nieuwe liefde?

De fiets en ik? We zijn alleen vrienden als het míj goed uitkomt. Meestal pak ik die prachtige stalen ros van me alleen voor uiterst nuttig gebruik (lees: naar de kroeg). Een spontaan ommetje maken? Nee, hoor. Dat kwam tot voor kort niet in mijn vocabulaire voor. 

Vroeger beleefde ik al weinig plezier in fietsen. Meestal ging ik zo traag als dikke stront vooruit en klaagde ik al bij een licht briesje. Waarom hadden mijn ouders besloten om zo afgelegen te gaan wonen? Waar ik ook maar naartoe wilde, het moest op de fiets. Op gegeven moment had ik een vriendje in Bantega. Ik ben er welgeteld één keer naartoe gefietst. Want zestien km heen én weer terug was in mijn ogen echt een wereldreis. De vriendjes na hem woonden ietsjes dichterbij…

Het komt dan ook niet als een verrassing dat ik reikhalzend uitkeek naar het moment dat ik zestien werd. Eindelijk kon ik mijn fiets inruilen voor een scooter. Mijn fiets werd niet meer iedere dag gebruikt, maar hoogstens één of twee keer per week om naar de kroeg te gaan.

Niet veel veranderd

Sindsdien is er weinig veranderd. Het is niet dat ik het niet geprobeerd heb. Zo besloot ik op het moment dat ik naar Groningen verhuisde, minstens drie keer per week op de fiets naar het werk te gaan. Ik hield dat (maar) drie weken vol.  De liefde voor de fiets was simpelweg niet sterk genoeg. De liefde voor de auto wel.

Maar sinds mijn ouders elektrische fietsen hebben en ik die af en toe mag lenen, is de band tussen mij en de fiets een klein beetje in ere hersteld. Want heel eerlijk? De fiets is een prachtig vervoersmiddel. Tijdens een vakantie in het buitenland huur ik vaak ook wel een keer een fiets om de omgeving eenvoudig te kunnen verkennen. Je komt dan toch vaak op plekken waar je met de auto niet kunt komen. Dus toen de mogelijkheid zich aandiende om een (gebruikte) elektrische fiets van iemand over te nemen, zei ik ja.

Fietsroute uitstippelen

In mijn berging in Groningen heb ik nu maar liefst twee fietsen staan, waaronder de e-bike. (Voor een anti-fietser heb ik toch best veel fietsen). Tel daar nog eens bij op dat ik momenteel geen werk, maar wel veel vrije tijd heb en het feest is compleet. Vorige week stippelde ik een fietsroute van zo’n 24 km uit en voordat ik zelf goed en wel in de gaten had wat er gebeurde, zat ik op het zadel van m’n nieuwe fiets en ging op pad.

Knooppuntenroute 

En nu ben ik ineens fan van het lekker kneuterige ‘knooppuntensysteem’. Je kent ze vast wel: van die witte bordjes met groene nummertjes erop. Het is een ideaal systeem. Op de website van de ANWB stelde ik m’n eigen route samen, ik schreef de nummertjes op, plakte ze op mijn stuur en fietste naar het eerste punt. Vanaf daar hoefde ik alleen maar de volgende nummertjes te volgen. Je hoeft dus niet met je eigen telefoon met Google Maps om te kloten.

Ik fietste door kleine dorpjes rondom Groningen en eerlijk is eerlijk: ik kwam best veel mooie dingen tegen. Van een mooie molen, leuke watertjes tot grappige achteraffietspaadjes die me nooit eerder waren opgevallen. Ben ik nu van plan om iedere week te gaan fietsen? Eh… dát laat ik nog even in het midden…