Goed, ik wil jullie even versteld laten staan van mijn Duitse vocabulaire: Gutentag! Ich verstehe dich sehr gut. Danke für die Wein! Onder de indruk? Nee, dat dacht ik al. Nu is mijn vocabulaire ietsjes uitgebreider, maar heel veel spannender dan dit wordt het niet.
De fiets en ik? We zijn alleen vrienden als het míj goed uitkomt. Meestal pak ik die prachtige stalen ros van me alleen voor uiterst nuttig gebruik (lees: naar de kroeg). Een spontaan ommetje maken? Nee, hoor. Dat kwam tot voor kort niet in mijn vocabulaire voor.
Mijn leesgedrag in de zomer is vaak nét even anders dan in de andere seizoenen. Want zodra de zon schijnt en ik in m’n korte broek en hemdje zit weg te zweten in de tuin of op het balkon, duik ik het liefst met m’n snufferd in een romantisch feelgood verhaal. In dit lijstje met m’n favorieten vind je dan ook voornamelijk boeken in deze categorie met een enkele thriller tussendoor.
In al die jaren dat ik al op deze aardbol rondloop ben ik al in veel landen en steden geweest, maar nog nooit in het Engelse Londen. Inderdaad, die stad met de Big Ben, Westminster Abbey, Buckingham Palace en met misschien wel het beroemdste koningshuis van de wereld. Half december stapte ik op het vliegtuig om daar lekker de toerist uit te hangen en natuurlijk maakte ik weer van alles mee.
Turend over de Franse glooiende, groene heuvels met aan weerszijden kastanjebomen van meer dan vijfhonderd jaar oud, kwam er maar één gedachte bij me op: kan ik de tijd alsjeblieft even stilzetten en hier zo lang mogelijk van genieten? Maar toen klonk de stem van de reisleider alweer in mijn oor: ‘Tijd om te gaan!’
De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met het volgende: zoeken naar een baan én het vertellen van mijn Amerikaanse reisverhalen. Eén vriendin heb ik vermoeid met mijn Google Photo’s map (meer dan 1000 foto’s, de arme ziel). Om het voor de volgende persoon leuk te houden, heb ik een (gedrukt) fotoboek gemaakt.
Op maandagavond ben ik tegenwoordig niet meer voor de tv weg te slaan. Normaal gesproken hoeft in de zomer de televisie bijna niet aan door al die herhalingen, maar op maandag ga ik (en de rest van het gezin) er echt even voor zitten. Een stel vijftigplussers vertrekt vanuit Nederland met hun caravan of camper helemaal naar Griekenland waar ze na een paar dagen op de camping weer verder trekken. Veel van jullie zullen herkennen waar ik het over heb: inderdaad: ‘We zijn er bijna!’ van omroep Max.
Dromerig kijken we naar die rode bikini die in de kast hangt. Helaas duurt het nog maanden voordat je in dat vliegtuig stapt, op weg naar je vakantiebestemming. Waarom zou je moeten wachten? Er zijn zoveel leuke manieren om op reis te gaan, maar dan wel een beetje anders… Nieuwsgierig geworden?
Een woord dat onlosmakelijk met mij verbonden is, is het woordje kluns. Er zijn talloze momenten op te noemen waarbij er wel iets gebeurt met mij in de hoofdrol. Eén voordeel: saai wordt het op die manier natuurlijk nooit.
Ga eens terug in je herinneringen en bedenk wanneer je voor het laatst echt, en dan bedoel ik ook echt, gelukkig was. Misschien is dat al een heel lange tijd geleden en zat je toen schommelend in je eentje te luisteren naar het getjilp van vogels om je heen.