Daten in coronatijd: een vloek of een zegen

Laatst vroeg iemand weer eens naar m’n datingleven, want ja: hoe doe je dat met het coronavirus dat op de loer ligt? Ik begon te gniffelen: ‘Het is inderdaad iets ingewikkelder geworden.’ Want spontaan iemand in de kroeg ontmoeten? Dat is er niet meer bij. Aangezien ik nu op zaterdagavond op de bank blijf zitten, swipe ik met een wijntje in mijn hand weer naar links en naar rechts op de beruchte datingapps om te kijken of er iets leuks tussen zit. 

‘Heb je dan tóch weer Tinder gedownload?!’ Ja, voor de oplettende lezer: ik riep een hele tijd geleden dat ik klaar was met die stomme datingapps op mijn telefoon, omdat het voor mij niet werkt. Dat is niet veranderd. Ik gruwel nog steeds bij foto’s van mannen met joekels van vissen in hun handen en van slechte biografietekstjes die bolstaan van de spelfouten. En tóch heb ik mij laten verleiden tot het opnieuw downloaden van de app. Corona doet nou eenmaal gekke dingen met een mens (of nou ja, met mij in dit geval).

Anderhalve-meter-dates

Eerlijk is eerlijk: ik wilde die coronadates ook gewoon meemaken. Het is toch leuk om later in het bejaardenhuis iemand aan te kunnen stoten en te zeggen: ‘In 2020 ging het mál joh. Ik had gewoon anderhalve-meter-dates!’ Ik ben erachter gekomen dat zo’n anderhalve-meter-date niet erg spannend is, want je houdt keurig afstand van elkaar. Geen hand, geen drie zoenen, geen knuffel aan het einde; wat zeg ik: er wordt zelfs niet even diep in elkaars ogen gekeken! Dat gaat nogal moeilijk van zo’n afstand, hè?

Maar wat doe ik dan wel? Mijn dates vonden met name in het Noorderplantsoen in Groningen plaats. Even zwaaien naar elkaar, vervolgens een richting op wijzen en met wat afstand ertussen een eindje wandelen om elkaar beter te leren kennen. Vlotte het gesprek een beetje, dan streken we neer op een bankje of in het gras en toverden we uit onze tassen wat drinken en lekkers tevoorschijn. Voordeel: geen gezeur met wie de rekening gaat betalen.

In quarantaine

‘Breek je dan nooit een coronaregel?’ vroeg een vriendin laatst. Toen moest ik lachen. Het klinkt wel héél zedig op deze manier hè? Maar eerlijk is eerlijk: de dates verlopen keurig met de coronamaatregelen in mijn achterhoofd. Ik heb weinig zin om corona te krijgen van ene Sjaak die ik even een uurtje gezien heb in het park en die ik zo nodig een zoen of een knuffel moest geven. Stel je voor dat die zoen dan ook nog eens was tegengevallen, dan is het allemaal nog eens extra zuur als je daardoor tien dagen in quarantaine moet…

En weet je, dat hele coronaproofdaten is op zich best leuk. Een beetje wandelen in de buitenlucht, een rondje fietsen… Maar zo heel af en toe mis ik het wel om gewoon in de kroeg een spontaan potje te zoenen met iemand wiens naam ik de volgende dag alweer vergeten ben. Dus eh…, als iemand daarin geïnteresseerd is, neem dan even een negatieve coronatestuitslag mee, wil je?! 😉