Maaike in Mexico-Stad: streetfood, hot springs en Spaans praten als een pro

Als een vriendin van je in Mexico-Stad woont, dan moet je daar wel naartoe, toch? Eind maart pakte ik m’n koffer in met voornamelijk zomerkleren, zonnebrand en Nederlandse snacks. En daar ging ik! Op naar de hoofdstad en tevens grootste stad van Mexico!

Na een vliegreis van ruim elf uur, kom ik aan in Mexico-Stad. Sabine staat me in de ontvangsthal al op te wachten. Heel Hello Goodbye-achtig roept ze hard mijn naam en zwaait enthousiast. Ik geef haar een knuffel en meteen druk pratend lopen we naar de uitgang waar we een Didi (een soort Uber) nemen naar het appartement van haar en haar vriend Landon in de wijk Anzures, vlakbij de hippe wijk Polanco.

De spits is een ramp

Sabine woont hier nu bijna een halfjaar samen met haar vriend. In de taxi vertelt ze me meteen een aantal leuke feitjes. “Het verkeer is in de spits écht een ramp,” laat ze weten. “Zo doe je gerust 1,5 uur over een stuk van 20 km.”

De Mexicaanse vriendinnen die ze gemaakt heeft zijn ontzettend warm, spontaan en grappig, maar ook een stuk conservatiever. Oh, en wist ik ook dat ze heel direct zijn? “Ze roepen gerust liefkozend ‘dikkerd’ naar je op de markt als je niet maatje 34 hebt.”

Streetfood tentjes

“Je zult het de komende dagen wel gaan zien, maar er zijn héél veel streetfood carts. En het is spotgoedkoop!” Een snelle Google search leert me dat er in de stad ruim 500.000 streetfood carts geregistreerd staan. En nog leuker: voor een paar euro scoor je hier al een hele maaltijd.

De volgende dag staan we vroeg op om de eerste highlights van deze wereldstad te ontdekken. We beginnen in het oude centrum. En eerlijk is eerlijk: waar ik me normaal gesproken uitgebreid voorbereid op een reis, heb ik dat deze keer niet gedaan. Sabine is hier de local, dus ik laat me graag door haar leiden. En al na de eerste meters wandelen ben ik blij verrast. Op elke straat zie ik bomen in bloei staan, groenstroken, perkjes met bloemen en superschone straten. 

Leuk feitje: de stad ligt erg hoog. Hier kun je last van hebben. Denk aan hoofdpijn en vermoeidheid, maar ook aan kortademigheid. Zo zit er zo’n 25% minder zuurstof in de lucht. 

Afschuwelijke chauffeurs

Omdat de stad nogal uitstrekt is, zijn er verschillende manieren om de stad te verkennen. Zo kun je met de metro (erg goedkoop en handig voor toeristen!). Wij pakken vanaf het Monument van Onafhankelijkheid de deelfiets.

“Kijk goed uit,” waarschuwt Sabine me. “Ze rijden hier afschuwelijk.” Er is geen woord aan gelogen.

Er wordt constant luid getoeterd en van verkeersregels hebben deze mensen volgens mij nog nooit gehoord. Veel auto’s hebben dikke deuken en krassen. Iedereen lijkt maar gewoon wat te doen. Gelukkig voor ons zijn er op veel plekken fietspaden, maar er zijn ook stukken waar je op de autoweg fietst.

Leuk feitje: Mexicanen hoeven alleen maar een eenvoudig theorie-examen te doen. Ze leren dus niets in de praktijk (en ja, dat zie je!).

Balcony with a view

Als we zijn uitgefietst, stoppen we bij het Palacio de Bellas Artes. Tegenover het paleis zit een warenhuis, waar we de lift nemen naar de 8^e verdieping naar café Finca Don Porfirio. We moeten even wachten op een tafeltje, maar dan kunnen we plaatsnemen op het balkon en Bellas Artes onder het genot van een kop koffie bewonderen.

Op de terugweg laat Sabine me kennismaken met de streetfood carts in het park. Ik begin met ‘elote’; een maïssalade met mayonaise, zure room, cotijakaas, chilipoeder en limoensap. Het is best lekker! Sabine gaat voor knapperige, zoute chips overgoten met hot sauce.

Een beetje Drenthe in Mexico 

De volgende dag gaan we vroeg op pad om de drukte bij het Chapultepec Castle voor te zijn. Op de fiets voel ik me vogelvrij. Deze omgeving, bijkletsen met Sabine en de zon doet me goed. Het kasteel biedt een prachtig uitzicht over het bos en een meer en bevat talloze, leuke hoekjes om foto’s van te maken.

Terwijl we druk kletsend naar een ander stadsdeel wandelen, blijf ik me verbazen. Het is hier echt prachtig! Die middag lunchen we in een hip tentje in de wijk Polanco en bezoeken we het gratis (!) Soumaya Museum. De meeste kunstwerken doen ons niet zoveel. “Maar we moeten even naar de bovenste verdieping, daar hangt wat werk van Van Gogh. Oh én eentje heet Landschap van Drenthe!” weet Sabine me te vertellen.

Een uitzicht waar je U tegen zegt

“NEEE, waarom hebben we dit gedaan?” was de eerste gedachte toen de volgende ochtend om 4.15 de wekker ging. Om 4.45 zaten Sabine en ik als zombies in een bus naar de Tolongtanga hot springs. Na 3,5 uur rijden, zijn we er.

We beginnen bij de thermale baden die tegen een berghelling gebouwd zijn. Het water heeft een constante temperatuur tussen de 36 en 38 graden. Heerlijk! En het uitzicht op de canyon is fenomenaal.

Onze volgende stop met onze gids zijn de grotten en tunnels. We wandelen onder een waterval door en komen dan uit in een grot. Iets verderop is ook nog een tunnel van zo’n 15 meter diep. Het warme water stroomt hier uit de wanden. Het is wel een tikkeltje eng, want we moeten over heel wat smalle stenen klauteren. En in bikini met slecht zicht is dat wel een uitdaging. Gelukkig heb ik m’n knieën heel gelaten.

Churro’s en vegan ijs

In de dagen daarna pik ik voor m’n gevoel steeds meer Spaans op. Ik luister naar Sabine en probeer waar dat kan haar na te praten. Maar op het moment dat een ober terugpraat, beginnen mijn oren te klapperen. “Sorry, hablo no Espanol, of zo.” En tegen een straatverkoper die maar niet ophoudt met z’n goederen aanprijzen, zeg ik hoofdschuddend: “Vriend, ik versta er niets van. Ga maar weg.”

We halen churro’s, eten vegan ijs, ik proef tamales (iew!) en drinken Agua de Jamaica. We zien dansklasjes in het park, slenteren door wijkjes en bezoeken het huis en tevens museum van de overleden kunstenares Frida Kahlo. Beetje jammer dat op dat moment de regen met bakken uit de hemel valt, en we de tuin niet echt kunnen bewonderen. En zo langzamerhand komt helaas de laatste dag al dichterbij.

Knielend naar binnen

Op de laatste dag pakken we de metro naar een iets minder chic deel van Mexico-Stad. We beginnen bij de Basiliek van Guadalupe. De plek trekt veel bekijks, omdat hier eveneens een bedevaartstocht eindigt. Er zijn mensen die de laatste meters – soms zelfs honderden meters – op hun knieën afleggen. Vandaag zien we een enkeling dit doen, maar volgens Sabine zijn het er later op de dag veel meer.

Het heiligdom bestaat eigenlijk uit twee basilieken. De oude basiliek, gebouwd in de 18e eeuw, helt gevaarlijk naar één kant door de verzakkende ondergrond. Daarom werd in 1976 de nieuwe basiliek gebouwd: een modern, rond gebouw waarin het beroemde doek met de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe wordt bewaard. Ik vind het maar een lelijk gebouw als ik eerlijk ben. Ook is er verderop nog een schattig kerkje, al moet je er wel wat voor over hebben om boven te komen.

Leuk feitje: in de metro heb je een speciale vrouwenwagon. Deze is afgebakend en kan prettig zijn als je ‘s avonds reist of wanneer je simpelweg in een iets rustigere wagon wilt zitten.

De grootste overdekte markthal van Mexico

We eindigen de ochtend bij de grootste, overdekte markt van Mexico-Stad: Mercado de la Merced. Ik ben blij met Sabine, want anders was ik de komende maanden nog niet naar huis gekomen. Puur en alleen vanwege het feit dat ik de in- en uitgang niet terug zou kunnen vinden.

“Ik ben hier al meerdere keren geweest en nog steeds ontdek ik steeds weer nieuwe gangetjes,” vertelt Sabine. Er zijn duizenden kraampjes. Alles is er te koop. Van gedroogde vis en exotische kruiden tot snoep en plastic emmers waar Mexicanen hun snoep in dopen. Dit heet meestal “chamoy”, een mengsel van chili, limoen en zout. Blijkbaar houden de Mexicanen nogal van de combinatie zoet, zuur, zout en pittig.

De omgeving hier voelt anders dan de meer toeristische delen van de stad. Het is er nog steeds vrij schoon, maar de gebouwen zijn eenvoudiger, de verlichting is zwakker, en de kraampjes lijken minder stabiel – vaak enkel een paar houten planken opgestapeld tot een toonbank. Dit is geen plek waar hippe boetieks en chique cafés te vinden zijn.

Aanrader voor een citytrip

Na zes dagen plezier maken, is het tijd om te vertrekken. Ik vind het jammer. Hoewel ik veel heb gezien, is er ook nog zoveel meer te zien en te doen in deze wereldstad. De stad verdient zéker een plekje in mijn citytrips top 5. Schoon, goedkoop, veel laagbouw, veel groen, vriendelijke mensen én veel te doen. En ook nog eens hartstikke veilig (mits je goed uitkijkt in het verkeer ;)).

---

Wil jij ook naar Mexico-Stad?

Hoe vlieg je erheen? Ik vloog rechtstreeks met KLM (ca. 11 uur). Je hebt geen visum of andere documenten nodig om het land binnen te komen.

Waar verblijven: zoek een hotel of AirBnb in de wijk Polanco, La Condesa of Roma Norte (of dichtbij een metrostation)

Doen: boek vooraf kaartjes voor het Frida Kahlo museum, ontdek de hot springs met een gids, en ga op verkenning in alle leuke wijken en parken. Iets speciaals doen? Ga een avondje naar Bellas Artes, naar show worstelen Lucha Libre of maak een ballonvlucht boven Tenochtitlán.

Installeer: Google translate (of een vergelijkbare app), Didi / Uber en Google Maps

Extra handig: in (bijna) de gehele stad is er buiten en in de metro gratis wifi. Het werkt niet altijd even goed, maar desalniettemin handig! Overigens kun je in het metrostation vrij goedkoop een e-sim krijgen.

Leuke wijken die je zéker niet mag missen: kleurrijk Coyoacan, het oude centrum, La Condesa, Roma Norte en Polanco.

Meer Mexico: ik reisde eerder twee weken lang door het kustgebied Yucatán en Quintana Roo.