Maaike in Duitsland: stotteren, infobordjes voor kinderen en verder oefenen

Goed, ik wil jullie even versteld laten staan van mijn Duitse vocabulaire: Gutentag! Ich verstehe dich sehr gut. Danke für die Wein! Onder de indruk? Nee, dat dacht ik al. Nu is mijn vocabulaire ietsjes uitgebreider, maar heel veel spannender dan dit wordt het niet. 

Het frustreert me wel. Waar het Engels me heel gemakkelijk afgaat, is het in het Duits altijd een zoektocht naar woorden in de diepste krochten in mijn hersenen. Zelfs het zeggen van de meest simpele dingen (zie hierboven) sta ik eerst vijf minuten te stotteren voordat er iets zinnigs uitkomt.

Cursusje!

Vorig jaar besloot ik te starten met een zelfcursus Duits. Ik vond dat het hoog tijd was voor verbetering. Onlangs besloot ik mijn geoefende woordjes in de praktijk te brengen: ik ging voor een korte vakantie langs bij onze Oosterburen.

Vanaf Groningen ben je binnen driekwartier al in het schöne Deutschland. Toch reed ik nog een stukkie verder (welgeteld zes uren zonder stops), namelijk naar Binz op het eiland Rügen. Onderweg stopte ik de nodige keren bij een tankstation waar ik – met een mondkapje – mijn eerste beproevingen voor de kiezen kreeg.

Klein, middel of groot?

Een cappuccino bestellen, hoe moeilijk kan het zijn? Nou, als je Maaike Schaap heet is dat best lastig. Wonder boven wonder begreep het meisje me en wees ze naar de bekers boven haar hoofd: wilde ik klein, middel of groot? Ik weet het woord voor klein en voor groot, maar niet voor middel. In de hoop dat ze me snapte, wees ik maar gewoon naar het rijtje bekers en koos ze op mijn knikken de juiste uit.

Vastbesloten om de rest van mijn trip stug Duits te praten, kwam ik aan op mijn eindbestemming. Mijn hotel was op een steenworp afstand van de zee, dus na een wandeling over het strand, de pier en de boulevard streek ik neer op een terrasje. Ik kreeg eerst een briefje onder mijn snufferd gedrukt, of ik mijn NAW-gegevens wilde invullen bitte. Ik begreep alles, tot ik bij Anschrift kwam. Wat was dat in vredesnaam? Google Translate gaf me het antwoord. Adres… juist, ja.

De pier!

Het strand van Binz

Einde op de pier

Binz, Duitsland

Infobordjes voor kinderen

De volgende dag stond in het teken van toeristendingen. Zo begon ik bij een mooi uitkijkpunt midden in de bossen, het Baumwipfelpfad. Terwijl ik steeds iets hoger klom, las ik de Duitse infobordjes (voor kinderen) en leerde ik meer over welke dieren daar in de bossen leven (spoiler alert: er leven daar heel veel vogels).

Nog vrij laag op het baumwipfelpfad

Op 40 meter hoogte!

Het uitzicht

Hierna bracht ik een bezoek aan een museum over plannen van Hitler voor een groots vakantieresort in Prora. Ook hier werd mijn Duits behoorlijk op de proef gesteld, aangezien bijna alle informatie in het Duits was. Gelukkig was er een soort samenvattend filmpje van twintig minuten met Engelse ondertiteling…

Ik sloot de dag af met een fikse wandeling langs de kust in Sassnitz. Helaas voor mij was het weer behoorlijk omgeslagen, van warm en zonnig naar koud en nat. Met mijn XXL-poncho liep ik eerst een tijd door de bossen waarna ik via een steile trap afdaalde naar het stenen strand. De wind trok aan mijn haar, de regen sloeg in mijn gezicht en ik glibberde over de stenen, maar na een paar minuten wandelen zag ik het uitzicht waar ik naar op zoek was: majestueuze krijtrotsen. Zelfs in dit natte, gure weer waren ze een bijzondere aanblik.

Prora

Krijtrotsen in Sassnitz

Wie dat spook is…?

Sassnitz

In de boeien

Op mijn laatste volle dag was het weer niet heel veel beter. Ik had over een jachtkasteel gelezen en besloot dat dit een leuk ochtenduitstapje zou zijn. Ik parkeerde mijn auto en zag daar dat ik nog 1,5 kilometer moest lopen om bij de ingang te komen. Normaal gesproken is dat een prima wandeling, ware het niet dat het gigántisch plensde. Mijn poncho was nog niet droog, dus ging ik gewapend met een paraplu op pad. Het had weinig zin; als een verzopen katje kwam ik bij het kasteel aan.

De aanblik van een stel stoere beveiligers in strakke pakken met een spuitflesje desinfecteerspul vrolijkte me iets op. Ze vroegen me mijn handen op te houden, alsof ik van voren in de boeien geslagen werd. Vervolgens spoten ze er desinfecteerspul op. Grijnzend keek ik de mannen aan. Dit was weer eens iets anders dan een desinfecteerpaal.

Jachtslot Granitz

Een biertje om mee af te sluiten

Binz Kurhaus

Nog een strandwandelingetje

Geen voldoende

Op de laatste dag ging ik al met al toch tevreden weer naar huis. Ja, ik stond soms nog heel moeilijk te kijken om iets simpels te vragen als ‘Mag ik een witte wijn’, omdat de benodigde woorden even ver uit bereik leken, maar op andere momenten babbelde ik er lustig op los en kwam ik met het nodige handen- en voetenwerk een heel eind. Toch blijf ik nog lekker even door oefenen op mijn app, want dit was al met al toch echt nog geen voldoende…

Mocht je deze kant opgaan: ik overnachtte in Hotel Granitz en was daar zeer tevreden over. Hartje centrum, goed ontbijt, parkeren naast de accommodatie en vriendelijk personeel. En een diner/borreltip: Dolden Mädel Braugasthaus!