Geen deadline voor de liefde

Woensdagavond, 20.00 uur. Ik speel met een bierviltje in mijn hand terwijl ik mijn date aan de andere kant van de tafel bestudeer. Vriendelijke ogen, warme glimlach en een fijne stem. Zijn lichaamstaal is duidelijk: meneer is in mij geïnteresseerd. Toch zou ik nu het liefst naar huis gaan. Ik ben namelijk niet geïnteresseerd in hem. 

Er wordt me regelmatig gevraagd hoe het singleleven me bevalt. Nog vaker hoor ik: “En?! Hoe is het met de kerels in je leven? Nog wat leuks gescoord de laatste tijd?” Meestal glimlach ik beleefd en roep ik iets als “Kerels genoeg!” Andere keren haal ik mijn schouders op. “Niets bijzonders, vind het allemaal wel prima in mijn eentje,” is dan het antwoord.

Tindermoe

In de afgelopen drie jaar heb ik misschien wel duizenden fotootjes van mannen voorbij zien komen. In allerlei gedaanten en met allerlei verschillende foto’s. Van leuke spontane foto’s tot geposeerde badkamerselfies, enge “ik speel de seriemoordenaar”-foto’s tot mannen die trots hun opgepompte spierballen showen of een joekel van een vis vasthouden (echt, waarom?!).

En hoewel er in de wereld genoeg Tinder succesverhalen zijn, is het mij tot nu toe niet gelukt om via een app de liefde te vinden. Er zijn genoeg leuke dates geweest, maar ook veel dates waarbij ik binnen vijf minuten al wilde wegrennen. Het ultieme hoogtepunt was dit jaar een jongen die driekwartier over zijn wielrenhobby praatte. Hij vroeg niets aan mij, dus liet ik maar expres een stilte vallen. Na een minuut ging het licht aan bij ‘m: “Zeg, ben jij ook sportief?”

Blij dat hij mij ein-de-lijk iets vroeg, vertelde ik ‘m over mijn sportperikelen. Date gered denk je nu? Nee, hoor. Meneer keek binnen vijf seconden ongeïnteresseerd naar zijn nagels en wachtte tot ik was uitgesproken zodat hij weer verder kon vertellen over dat gewéldige wielrennen. Misschien verwarde hij een date met een spreekbeurt, ik weet het niet.

Geen mwah avondjes

Tja. De meeste (Tinder)dates zijn niet uitgesproken geweldig. Negen van de tien keer zit ik tegenover een aardig persoon, maar knallen de vonken er niet vanaf en voelt het meer als een sollicitatiegesprek. “Wat zijn je goede kwaliteiten?” Terwijl je antwoord geeft, zie je ze al denken: past dit wijn drinkende, leesgrage en rustige meisje in mijn leven? Vaak komt het er tijdens zo’n gaat-wel-date op neer dat ik na twee drankjes om de rekening vraag, omdat ik liever thuis op de bank plof met mijn dekentje en Netflix.

Want iemand beoordelen door zijn foto’s te bekijken en op basis daarvan een compleet beeld vormen… het past niet zo bij mij. Ik ontmoet liever ongedwongen iemand. In situaties waar je niet ongemakkelijk tegenover elkaar zit “omdat je elkaar móét leren kennen binnen twee drankjes.” Dat het daarom wat langer duurt, maakt mij niet uit. Ik ben niet één of andere eenzame, zielige single die niet van het leven geniet. Ik beleef juist hartstikke veel leuke dingen!

Ik hou ervan om er in mijn eentje op uit te trekken, met vrienden naar de kroeg te gaan en een goed boek te lezen op de bank. Maar wat voor mij niet in de categorie “leuk” valt, is dat hele daten. Ik wil mijn vrije avonden niet opofferen voor een “mwah” avondje met Hans, Bart of Jorge met wie ik via de chat een paar woorden heb gewisseld. Wie dat gevoel soms niet begrijpt, is de buitenwereld. “Zo wordt het toch nooit wat?” of: “Hoe lang ben je single? Is het dan nu niet weer eens tijd?” Ja, hoor, alsof ik die vriend gewoon uit de Ikeacatalogus kan halen.

Verliefd glimlachje

Voor nu heb ik besloten om mijn drie (ja, drie… – je kunt niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb!) datingapps van mijn telefoon te verwijderen en voor de liefde geen deadline te hanteren. Ik concentreer me liever voorlopig op mezelf. Ik boks twee keer in de week, hardloop af en toe een stukkie (met extreem veel pijn en moeite), schrijf mijn verhalen, zorg voor mijn (vet)planten en boek reisjes naar mooie landen.

In mijn ogen draait het leven niet alleen maar om het vinden van metgezel. Volgens mij is het veel belangrijker om al het andere op een rijtje te hebben en lekker in je vel te zitten. En voel ik mij goed, natúúrlijk knipoog ik dan heus weleens naar een leuke vent op straat, bekijk ik iemand in de kroeg misschien wel eens van dichtbij of glimlach ik verliefd naar een crush. En wie weet struikelt de liefde dan ineens over mijn voeten.