Mijn leesgedrag in de zomer is vaak nét even anders dan in de andere seizoenen. Want zodra de zon schijnt en ik in m’n korte broek en hemdje zit weg te zweten in de tuin of op het balkon, duik ik het liefst met m’n snufferd in een romantisch feelgood verhaal. In dit lijstje met m’n favorieten vind je dan ook voornamelijk boeken in deze categorie met een enkele thriller tussendoor.
‘Sttt…’ fluister ik en druk zacht met mijn vinger tegen zijn lippen. Verbaasd kijkt hij mij aan. Hij wil iets zeggen, maar ik schud mijn hoofd. Ik wil niet praten. Ik wil niet dat de seconden veranderen in minuten en dan in uren. Ik wil niet dat de nu zichtbare sterren verdwijnen en plaats maken voor kwetterende vogels en zonnestralen.
‘Ik ben bang,’ fluister ik. Het geroezemoes om me heen verstomd. Iedereen kijkt me met grote, bezorgde ogen aan. ‘Waarvoor?’ vraagt iemand.
Bij dezen geef ik je een leeswaarschuwing. Jawel, je hoort het goed. Klik je nu niet dit verhaal weg, dan lees je misschien dingen die je helemaal niet over mij wilt weten. Nog steeds hier? Oke, straks niet zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb…
Ik ben vast niet de enige die af en toe zegt dat het even allemaal niet zo lekker gaat. Bijna iedereen worstelt weleens in meer of mindere mate met iets. Soms zijn dat hele kleine, banale dingen. Ik noem dat luxeworstelingen, zoals: vanavond of toch morgen die dure fles wijn opentrekken? De dure Jaguar kopen of tóch de Porsche? Nieuwe tuin aanleggen of toch een serre?
Bioscopen, sportscholen, restaurants, cafés; de deuren zijn momenteel allemaal gesloten. Mocht je daarom de komende tijd lekker met een boek op schoot willen kruipen, dan kun je wellicht wel wat inspiratie gebruiken! Vandaar dit leeslijstje waarin ik mijn favorieten van de afgelopen tijd met je deel.
Ik durf het C-woord amper te noemen… want de kans is groot dat je daar al genóég over hoort en leest in de kranten, op de radio en op televisie. Vandaar even een positief berichtje over alles wat ik nu als ‘gedwongen’ thuiszitter al heb gedaan.
Ken je dat? Zo’n dag waarop alles wat je aanraakt niet in goud veranderd, maar in slijmerige, vieze drap? Waarin je normale ritme zó verstoord wordt en werkelijk álles lijkt te mislukken? Dat je hoofd een vergiet is en je simpelweg niets opslaat en daardoor allerlei belangrijke afspraken vergeet? Juist… zo’n dag had ik laatst.
In al die jaren dat ik al op deze aardbol rondloop ben ik al in veel landen en steden geweest, maar nog nooit in het Engelse Londen. Inderdaad, die stad met de Big Ben, Westminster Abbey, Buckingham Palace en met misschien wel het beroemdste koningshuis van de wereld. Half december stapte ik op het vliegtuig om daar lekker de toerist uit te hangen en natuurlijk maakte ik weer van alles mee.
Een nieuw jaar voelt voor mij ergens als een nieuw begin. De tellers worden weer op nul gezet. De fouten die gemaakt zijn in het voorgaande jaar zijn weer vergeten en misschien komen dromen in de komende twaalf maanden wel uit. Zo’n einde en zo’n nieuw begin heeft dus wel iets moois, vind je ook niet?