Zet de tissues maar vast klaar…

RECENSIE DINEY COSTELOE – DE VERLOREN KINDEREN – Man, man, man… Ik wist niet zo goed wat ik van deze roman moest verwachten, maar het verhaal greep me tijdens het lezen bij mijn strot en liet me niet meer los tot aan de laatste bladzijde. 

Ik ben ’s avonds in het boek begonnen en ook al moest ik de volgende dag weer vroeger, ik kon het boek maar moeilijk wegleggen. Het verhaal van de twee zusjes Rita en Rosie hield me in mijn greep en ik móést gewoon verder lezen. Een teken dat het een goed boek is. De schrijfster wist een gevoelige snaar te raken, want meer dan eens stroomden de tranen over mijn wangen.

Over de roman ‘De verloren kinderen’

Het is kort na de Tweede Wereldoorlog. Rita en Rosie Stevens, 9 en 5 jaar oud, hebben hun vader verloren in de oorlog. Hun moeder Mavis wordt verliefd op Jimmy en raakt zwanger. Alleen die Jimmy is helemaal niet zo aardig. Hij moet niets van de meisjes hebben, is gewelddadig en drinkt veel. Als Jimmy hoort dat Mavis in verwachting is, stelt hij haar voor een ultimatum: een gezin vormen met hem en hun ongeboren kindje en de meiden wegsturen naar een tehuis óf het allemaal in haar eentje doen.

Mavis kiest voor Jimmy. Ze wil niet wil dat haar meiden ver weg gaan wonen en vindt het in eerste instantie een goed idee dat haar moeder voor de meisjes zorgt. Zo kan ze Rita en Rosie toch nog regelmatig zien. Maar als haar moeder een ongeluk krijgt en de meisjes nergens heen kunnen, tekent ze de papieren van het weeshuis waar Jimmy de kinderen naartoe wil sturen. Wat ze zich niet realiseert, is dat ze door het tekenen van de papieren afstand doet van haar ouderlijke rechten.

De meisjes vertrekken naar een weeshuis waar het verre van gezellig is. Als Rosie in haar bed plast, moet ze uren met de natte lakens over haar hoofd op een kruk blijven zitten. En als Rita opkomt voor haar zusje, krijgt ze vreselijke lijfstraffen. De meisjes hebben al gauw in de gaten dat ze niet meer naar huis gaan. En dat wordt nog erger als ze met een hele groep kinderen naar Australië vertrekken. Op naar een ander weeshuis waar het nóg erger is dan de vorige. “Zolang we maar samen zijn, Rosie, dan komt alles goed,” houdt Rita haar zusje voor. Maar dan komt er op een dag een echtpaar naar Rita en Rosie kijken. Zou het leven er dan nu toch beter op worden?

Oordeel over het boek

Nee, je wordt er niet erg vrolijk van. Maar omdat het boek zó goed geschreven is dat je hart letterlijk een paar keer breekt, is het absoluut de moeite waard. Als je je dan ook nog eens realiseert dat dit echt gebeurde na de oorlog… Kinderen werden destijds weggestuurd in de hoop op een beter leven, maar dat was lang niet altijd het geval. Dit verhaal bewijst dat.

Meteen in het begin heb je met de meisjes te doen en leer je ze stukje bij beetje kennen. Je sluit ze in je hart en wil ze het liefst beschermen tegen die nare volwassenen. Je voelt dat het soms fout dreigt te gaan, maar er is niets wat je kunt doen om het tegen te houden. Zet dus die tissues maar klaar. Je hebt ze nodig, geloof me.

Titel: De verloren kinderen (2017)
Auteur: Diney Costeloe
Prijs: 19,99 (paperback), 4,99 (ebook)
Uitgever: De Fontein
Aantal bladzijden: 496
ISBN: 9789026140624

Meer boekrecensies lees je hier