Dromerig kijken huisgenootje en tevens vriendin Sabine en ik naar een website. Een droomwebsite, want met al onze verplichtingen gaat het ‘m voorlopig nog niet worden. Tenzij we álles loslaten en gewoon gaan…
“Zullen we gewoon?” Sabine kijkt me aan en ik grijns. In gedachten loop ik al mijn verplichtingen bij langs: een appartement in Amsterdam waar ik nog tot eind april aan ‘vastzit’. Een sportschoolabonnement waar ik de afgelopen drie weken al niet ben geweest. Een freelancersbestaan met tal van verplichtingen. Om de zes weken een date met de orthodontist voor mijn beugel. Ik kan toch niet gewoon mijn koffers pakken en een halfjaar weggaan?
Droombestaan
Maar dan staren we weer naar de website Workaway. Een site waar je bij mensen kunt logeren, in ruil voor klusjes in/rondom huis of kunt oppassen op de kinderen. Er zijn tal van mogelijkheden: overnachten op boerderijen, paardenranches, hostels of simpelweg in een huis middenin Dublin om op iemands hond te passen.
Je kunt naar IJsland, Amerika, Ierland of Frankrijk: overal ter wereld zijn er wel mogelijkheden. Het klinkt als een droombestaan en inderdaad: dat blijft het voorlopig ook nog even.
Struisvogelboerderijen
“Wow, kijk deze!” roep ik naar Sabine. Ze gluurt mee over mijn schouder en grijnst ondeugend. “Kijk je nou naar die hond… of naar het baasje?” Ik voel me betrapt. “De hond?” reageer ik aarzelend en Sabine schiet in de lach. Ik laat mijn ogen over de regels gaan en slaak een zucht: “Hij zoekt iemand die op zijn hond wil passen, omdat hij zelf ook erg van reizen houdt.” “Dus… als je dat zou doen, is die leuke gast er niet?” Ik knik.
We zoeken verder en zien van alles voorbijkomen. Van struisvogelboerderijen tot helpen met schaapshonden trainen en werken in een hostel op een afgelegen plekje ergens in Nieuw-Zeeland.
Tien kinderen
“We moeten dit echt ooit gaan doen,” zegt Sabine beslist. Ik knik. Weer denken we aan al onze verplichtingen. “Eerst nog wat geld sparen?” mompel ik en Sabine knikt. “En als we overal worden ontslagen, dan gaan we. Anders zijn we straks getrouwd en hebben we tien kinderen en kúnnen we niet meer.” Ik knik. “Deal.”