Onze familie houdt zich altijd graag bezig met projectjes. Zo is mijn broer al drie jaar bezig met het maken van een draaimolen, heeft hij zich ooit toegelegd op het creëren van een minizwembad voor op het terras (lees: oude drinkbak van de koeien) en is er zelfs een brommer zusje-vriendelijk gemaakt door er een zitje achterop te creëren en er vervolgens mee op het ijs of door het land te crossen.
Mijn eigen projectjes zijn niet zo groots van aard. Meestal heb ik gewoon last van die tijdelijke bevliegingen. Zo was ik vorig jaar aan het kleuren voor volwassenen. Ik vond het oprecht heel erg leuk, maar toen ik stompe potloden had en geen zin had om een puntenslijper te zoeken, ben ik ermee gestopt.
Borduren
Een jaar daarvoor ben ik met goede moed naar de borduurwinkel gegaan en heb ik een XXL hond gekocht. Niet wetende dat die stomme hokjes zó klein zijn dat ik er haast een vergrootglas bij nodig had. Als je mijn borduurwerkje nu bekijkt zie je een grijsbruine vlek die net zo goed van iets anders had kunnen zijn.
Kerkbankjes
In de zomer kocht ik voor weinig twee oude kerkbankjes, omdat het mij leuk leek die dingen wit te schilderen en in de tuin te zetten. Resultaat: eentje is aan mijn zwager verkocht voor zijn eigen project (nog niet af) en die andere staat wel wit geverfd maar onaangeraakt in de schuur.
Mijn laatste, ietwat succesvoller project, heeft met de keuken te maken. Vorig jaar was ik nog een waardeloze kok, tegenwoordig probeer ik van alles uit. Receptjes pluk ik van internet of uit een leuk kookboek en ik ga aan de slag. Ik ben wel liever lui dan moe, dus als er aardappeltjes geschild moeten worden, zorg ik voor een vervangend product of ik kijk moeders gewoon even lief aan.
Wat ik met dit verhaal wil zeggen is dat je die projectjes, af of niet, gewoon lekker moet blijven doen. Het is een manier om je te ontplooien en jezelf te doen verbazen. Want als ik in al die jaren één ding geleerd heb: projectjes zijn altijd leuk. Ook als je ze niet afmaakt.