‘Je zet toch niet al te persoonlijke dingen in je column?’ Regelmatig krijg ik deze vraag waarop ik mijn schouders ophaal en reageer met: ‘Nee, meestal niet.’
Toch lees ik in de bladen wel persoonlijke columns, zelfs van BN’ers die heel openhartig over hun leven vertellen. Actrice Halina Reijn over het zwanger willen worden, maar zonder een vent aan haar zijde wil ze dat niet en de veertig komt al hard dichterbij.
Ongewenst kinderloos
Actrice Eva Dorrestijn in interviews over haar kinderwens, maar haar man Jan-Jaap van der Wal heeft langzaam zaad en dus proberen ze het met IVF. Vrijgezel Henk schrijft bij LINDA. openhartig over zijn scheiding. Alles komt aan bod; de ruzies, de tranen en het gevoel van eenzaamheid. Waarom ze allemaal zo persoonlijk en openhartig zijn? Om aan te tonen dat het helemaal niet erg is om een mens te zijn.
Heftig
Toch durf ik niet altijd mijn hart uit te storten. Althans niet publiekelijk. Bij vriendinnen klaag ik over angstige toekomstvisioenen, hoge werkdruk en een enkele ruzie met vriendlief. Maar deze o zo persoonlijke zaken op papier zetten voor een Stellingwerfs publiek? Of zelfs voor heel Nederland? Ik durf het niet. Eerlijk is eerlijk: de echt heftige dingen deel je toch het liefst met een heel klein kringetje?
Geen perfect leventje
Bewondering heb ik wel voor deze schrijvers. Hun columns worden massaal gelezen. Er wordt op gereageerd, het is herkenbaar, het is soms samen huilen en samen lachen. Je komt erachter dat Linda de Mol haar leven ook niet altijd perfect is en dat Robert ten Brink zich ook zorgen maakt over zijn vier dochters. Dat haal je niet uit een oppervlakkige, algemene column of stuk tekst.
Wie weet dat het mij ooit nog eens over de streep zal trekken, maar nu geniet ik nog van de anonimiteit. Ik moet er niet aan denken dat iemand mij in de Jumbo aanspreekt over één of ander probleem dat ik beschreven heb. Ondertussen smul ik wel van alle persoonlijke verhalen in de bladen. Een beetje schijnheilig? Misschien wel, maar voorlopig gooi ik het er maar op dat het ‘leerverhalen’ zijn…
Wat vinden jullie? Is een persoonlijke column beter dan een niet-persoonlijke column?
Het is volgens een evenwicht zoeken tussen enerzijds wat men kan verstaan door middel van een column of tekst en anderzijds het diepst persoonlijke niet té open en bloot op tafel te willen leggen, want dan wordt het gewoon sensatie. Persoonlijke columns zijn tof tot op een zeker niveau, denk ik, het brengt zoizo meer entertainment.