Nog niet zo lang geleden hoorde ik het verhaal van een jong meisje. Ze was ongeneeslijk ziek en wist dat ze op een dag niet meer wakker zou worden. En hoe erg ze dat ook vond, ze probeerde van haar laatste weken, maanden, misschien nog jaren het mooiste avontuur te maken.
Via mijn televisie keek ik het meisje diep in haar ogen. Helderblauw, sprankelend met een grote bos zwarte krullen.
Ziek leek ze niet, maar vanbinnen werd ze verteerd door iets verschrikkelijks. Ze was bezig met het plannen van haar eigen begrafenis en had daar zelfs lol in. ‘Oh, dat liedje háát mijn moeder. Die moet er ook op,’ giechelde ze terwijl ze naar harde rockmuziek van ACDC luisterde. Mijmerend over vroeger vertelde ze over de pestkop van vroeger. Misschien stuurde ze hem nog wel een berichtje: ‘Ik mag dan straks wel dood zijn, maar jij bent nog lang niet van mij af…’ En elke keer als hij dan ’s nachts een geluid hoorde, zou hij angstig rechtop in zijn bed zitten, badend in het zweet. Het leek haar geweldig.
Maar er waren ook tranen. Hoe moest ze afscheid nemen van haar vrienden en familie? Hoe kon ze iedereen laten weten dat ze van hen houdt? Hoe moet ze ze in vredesnaam bedanken voor al hun tijd, liefde en steun? En ondanks alles, bleef ze zo vreselijk positief. Ja, ze was verdrietig, maar ook dankbaar. Ze stopte met school en ging dingen doen die ze daadwerkelijk wilde doen. Een dag niet gelachen, voelde voor haar als een verloren dag. Ze wilde alleen nog maar avonturen beleven.
Ik hoop niet dat ik op een dag te horen krijg dat ik ongeneeslijk ziek ben. Maar stel dat het mij zou overkomen, hoop ik dat ik net zo in het leven kan staan als dit meisje. Zij heeft een heel doe-lijstje, terwijl ik niet eens weet wat er op die van mij staat. Ik besluit meteen pen en papier te pakken om op te schrijven welke dingen ik altijd nog eens graag wil doen. Je moet ze namelijk niet uitstellen, omdat je niet weet wanneer het te laat is. En wachten tot je er klaar voor bent? Wees eerlijk: voor grote, onverwachte dingen ben je nooit klaar. Haal simpelweg een paar keer diep adem en spring dan in het diepe, want de beste avonturen zijn de onvoorspelbare.
Gerelateerd aan dit onderwerp is zijn mijn columns Stilte en Alles Kan en het verhaal De Ansichtkaart.