“Dat vrouwen eraan verslaafd zijn, begrijp ik wel, maar een man? Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Tot een paar jaar geleden. Mijn man tovert halverwege oktober de kerstmuziek uit de kast en vult hij ons huis van binnen en buiten met kitscherige troep. In het begin was het wel schattig, maar nu begint het de spuigaten uit te lopen.
Vroeger genoot ik van de tijd na Sinterklaas. Mijn man en ik haalden samen de dozen met kerstspullen van zolder en brachten samen het huis in winterse sferen. Een kerstboom, een paar lampjes en hier en daar een mooi kerststukje. Een paar jaar geleden keken rond kersttijd samen tv en kwam er ineens een programma over kerstzieke Amerikanen langs. We keken onze ogen uit. Ik vol afschuw, mijn man geïntrigeerd. Die Amerikanen hadden hun huis zo drastisch veranderd dat hij haast onherkenbaar werd. In de tuin waren reusachtige candy canes opgehangen, op de gevel een span met rendieren en op de schoorsteen pronkte een dikke Kerstman. Binnen hoopte je rust te vinden, maar nee hoor. Nog meer lampjes, meerdere kerstbomen en –muziek. ‘Jakkes. Hier moet je toch niet aandenken?’ zei ik tegen mijn man die niet meteen antwoord gaf.
“Kerstmis is voor mij van een fijn familiefeest veranderd in de hel”
Niet lang daarna veranderde hij. Waarschijnlijk was hij geïnspireerd geraakt door deze Amerikaanse stijl en wilde hij dit overtreffen. Dat gaat alleen een beetje moeilijk als je in een rijtje van acht woont met een tuintje van twee bij vier. Die kun je moeilijk volproppen met rendieren, Kerstmannen en candy canes, toch? Nou, het is die van mij gelukt en ik schaam mij dood. Ik durf niet meer te vertellen waar ik woon. Straks denken ze dat ik er ook zo één ben? Mijn man schaamt zich niet. Die vertelt juist aan iedereen wat voor moois hij wel niet van ons huis gemaakt heeft. En elk jaar wordt het erger. Hadden we in het eerste jaar alleen nog maar rendieren op de gevel, nu hebben we van alles te veel.
Soms probeer ik er met hem over te praten, maar luisteren wil hij niet. ‘Heb ik een keer een hobby, is het weer niet goed!’ schreeuwt hij dan en voel ik mij schuldig. Ik heb inderdaad vaak genoeg tegen hem gezegd dat hij een hobby moest zoeken, maar waarom kiest hij nou net deze? Kerstmis is voor mij van een fijn familiefeest veranderd in de hel. Ons huis is ons huis niet meer. Ik zoek naar mogelijkheden om hem aan het verstand te krijgen dat dit niet langer gezond is, maar ik weet niet goed meer hoe. Misschien moeten we toch maar eens met iemand praten, want zo kan het ook niet langer.”