Er ging een schok door Nederland afgelopen week. En dan heb ik het niet over de asielcrisis, de dood van Gorbatsjov of het nieuws van alle B&B vol Liefde-kandidaten, hoewel dat óók allemaal voor opschudding zorgde – maar nee. Ik heb het over hét zangduo van Nederland: Nick & Simon. Zij kondigden aan na zeventien jaar uit elkaar te gaan.
Ik maak geen grap als ik zeg dat ik vroeger fan was. Ik was veertien of vijftien toen ik ze voor het eerst zag optreden. Ze stonden op het podium in de grote zaal in de discotheek Smithy’s in Eesveen en kwamen een halfuurtje. Twee keer zongen ze het liedje ‘Verloren’. Ik had nog nooit van ze gehoord, maar het nummer sloeg zó aan, dat ik al snel daarna een versie van het liedje op mijn MP3-speler had gezet en ‘m grijs draaide onderweg naar school. Want ze zongen over smoorverliefd zijn en dat was ik, tot over m’n oren op een héél onbereikbare jongen.
Alles meezingen
Die liefde, dat ging over, maar ik bleef het duo volgen. Ze kwamen regelmatig optreden in sporthallen in de buurt waar ik met een groepje vriendinnen heen ging en uit volle borst meezong. Ik had nog net geen posters aan de muur hangen – die plek was alleen bestemd voor Johnny Depp als captain Jack Sparrow – maar ik kon er geen genoeg van krijgen. Op gegeven moment kocht ik hun eerste cd, jawel, Nick & Simon, en werkelijk alle liedjes vond ik leuk. Ik zong mee met ‘Steeds weer’, met ‘Spaanse Duif’, met ‘De Soldaat’ en ga zo maar door. Voor deze blog heb ik alle liedjes even opgezocht en met het schaamrood op mijn kaken beken ik dat ik nog altijd álles mee kan zingen.
Cadeautje
Rond het moment dat hun tweede cd werd uitgebracht, kreeg ik verkering met een jongen een paar dorpjes verderop. Op een van onze dates verraste hij me met een cadeautje. Het was het nieuwe album van Nick & Simon. Hij wist hoe leuk ik ze vond en had de liedjes speciaal voor mij gedownload en op een cd’tje gebrand. Inclusief geprint voorkantje. Ik was met de cd in de wolken, met de jongen overigens wat minder. De relatie hield dus ook geen stand, maar de nummers van Nick & Simon werden wederom grijs gedraaid.
Nieuwe liefdes
Maar wat een echte fan typeert, is dat ‘ie fan blijft. Ik was het na twee albums van ze wel weer zat en ging over op andere muzikanten en bands, zoals Beyoncé, The Black Eyed Peas en Ilse Delange. Het Volendamse duo sloeg niet meer zo bij me aan. Bovendien waren ook zij een stukje gegroeid en waren ze de feesttenten ontgroeid. Dus horen dat ze nu uit elkaar gaan was voor mij niet zo’n schok als voor sommige anderen. Maar eerlijk is eerlijk, het brengt een hoop leuke herinneringen naar boven. Herinneringen die ik alweer een beetje was vergeten.