Een woord dat onlosmakelijk met mij verbonden is, is het woordje kluns. Er zijn talloze momenten op te noemen waarbij er wel iets gebeurt met mij in de hoofdrol. Eén voordeel: saai wordt het op die manier natuurlijk nooit.
Eén van de bijzonderste ongelukjes van de afgelopen tijd was tijdens de vakantie in Kroatië. Samen met mijn vriend gingen we met de auto naar het schilderachtige havenplaatsje Vrsar. We parkeerden de auto en mijn vriend liep naar het hokje toe om een parkeerkaartje te halen. Ik bleef nog een paar tellen naar de zee staan kijken, tot ik zijn stem in de verte hoorde. Het lukte niet.
Aangevallen worden
Ik keek naar de straat en moest nog op één auto wachten voordat ik kon oversteken. Ongeveer halverwege de straat werd ik opgeschrikt. BAM! Iets viel mij aan! Geschrokken dook ik ineen en voelde met mijn hand aan de zijkant van mijn hoofd.
Snel keek ik omhoog. Waar was het beest dat mij aanviel? Ik zag hem nergens. Mijn vriend lag dubbel van het lachen, terwijl ik hem nog altijd met een onthutst en angstig gezicht aankeek. Toen ik omhoog keek zag ik het. Een rood met witte balk. Ik was gewoon onder een slagboom door gelopen…
Witte blazer VS koffie
Dit is maar één voorbeeld, maar er zijn er nog zoveel meer. Te veel om op te noemen, eigenlijk. Ik liet koffie vallen op mijn witte blazer tijdens een interview met een BN’er. Ik vergat bij de eerste ontmoeting met de ouders van mijn vriend het Senseo klepje dicht te doen, waardoor de koffie overal stroomde.
In een overvolle collegezaal vergat ik mijn voeten op te tillen bij het laatste afstapje en viel plat op de grond. In Rhodos genoot ik van een tomatensoepje op het dakterras en natuurlijk was ik degene die iets wits aanhad en de wind druppeltjes soep op mijn shirtje blies.
Ach, en dan die keer dat ik met mijn vriend in een restaurant zat en even in mijn ogen wreef. Hij zei vervolgens dat ik allemaal mascara onder mijn ogen had zitten. Ik geloofde er niets van en bleef zitten waar ik zat. Uiteindelijk heb ik er een kwartier als een wasbeer bijgezeten. Ik kreeg pas argwaan toen de obers vreemd naar mij keken.
Nooit saai
Dus nee, saai is het met mij zeker niet. En het levert natuurlijk altijd weer leuke verhalen op. Ik kan er ook altijd wel hard om lachen. Maar slagbomen? Daar let ik nu in ieder geval een stuk beter op. Want dat doet behoorlijk pijn als je die op je kop krijgt!