Voor alles bestaat een eerste keer. Jammer genoeg zijn we soms zo klein dat we het ons niet meer kunnen herinneren. Ik weet de eerste keer dat ik zonder zijwieltjes fietste niet meer. Evenals de eerste keer dat ik mijn eigen veters strikte of mijn eigen naam schreef. ‘Wat wordt ze al groot!’ hebben ze vast en zeker gezegd, maar dit was alleen nog maar het begin.
Van de eerste keer omrollen, tot je eerste woordje. De eerste keer dat je je veters strikt en een sommetje maakt. Je eerste verliefdheid, eerste zoen en eerste gebroken hart. Als je jong bent, rol van het ene in het andere. Als puber ontdek je werelden waar je tot nog toe alleen maar van droomde.
Je leeft op een roze wolk als iemand zegt dat hij verliefd op je is. Als hij het dan een paar weken later ineens uitmaakt, stort je wereld in. Je eerste gebroken hart is een feit. Als een vogeltje met lamme vleugels val je verder en verder naar beneden. Het doet pijn, zo’n gebroken hart. Zeker de eerste.
Doodging
Ik heb wat afgehuild als puber. Boybandjes zoals Westlife en The Backstreetboys hebben daar goed aan bijgedragen met hun zielige liedjes en melodietjes. Als puber was ik niet heel erg opstandig, maar wel gevoelig. Als iemand mij dan ineens niet meer leuk vond, dacht ik dat ik dood ging. Hij was toch de ware? En als hij mij niet leuk vindt, dan blijf ik voor áltijd alleen! Nu lach ik erom, maar toen voelde het heel echt. Tot het dan ineens gebeurt: de eerste lach na al die hartenpijn. Je bouwt het weer langzaam op, tot je weer heel bent en die jongen in kwestie al lang en breed weer vergeten bent.
Lessen
Natuurlijk is je eerste fietsrondje of je eerste keer schaatsen een stuk vrolijker van aard dan zo’n gebroken hart, maar stuk voor stuk leren ze je iets. Mijn eerste onvoldoende voor wiskunde zorgde er alleen maar voor dat ik nog harder mijn best wilde doen. De eerste keer dat ik van een paard viel, krabbelde ik er met tegenzin weer op, maar als het dan goed ging, gaf mij dat zelfvertrouwen. En de eerste keer weer lachen na zo’n gebroken hart, leert je dat het uiteindelijk allemaal wel weer goed komt. Ja, we vallen, maar we staan ook weer op. En we wachten gewoon weer op een nieuwe eerste keer, want ze maken ons tot wie we zijn.
Mooi geschreven Maaike, heb hier wel wat aan. Mooie levensles!
Dankjewel Maxime! Leuk dat je hier wat aan hebt, haha.