‘Oh jemig, Maaike. Dit is écht weer wat voor jou’, zeiden mijn huisgenoten vorige week lachend. En ik knikte. Soms heb ik inderdaad het gevoel dat ik rare dingen aantrek.
Neem vorige week. Ik kreeg telefoon naar aanleiding van een advertentie op Marktplaats. In Amsterdam bied ik mij aan als vrijwillige hondenuitlaatster. Nog nul reacties op gehad, tot vorige week. ‘Pas je ook weleens op mensen?’ vroeg de man aan de telefoon. Ik antwoordde stamelend: ‘Eh, mensen. Tja. Ik heb weleens op mijn buurmeisjes en –jongen gepast?’
Iets voor jou?
De man in kwestie besloot het uit te leggen. ‘Ik zoek een oppas voor mezelf. Ik ben 36 jaar en hou ervan mij ongeveer twee keer per week een middag of avond voor te doen als baby. Ik zoek iemand die mij als baby wil verzorgen. Luier omdoen, in bad doen, met mij spelen. Is dat iets voor jou?’ Je kunt je voorstellen dat ik toen met mijn mond vol tanden stond en heb hem snel afgewimpeld. Ik hing op en barstte daarna in lachen uit.
Paniek in de trein
Een ander voorval vorige week: na een etentje met twee vriendinnen in Zwolle stapte ik in de stoptrein naar Leeuwarden. Het was 22.46, dus heel druk had ik het niet verwacht. Alleen was de coupé helemaal leeg. Lekker rustig, dacht ik nog. Ik ging zitten, maar vond het lang duren voordat de trein vertrok. Ik wierp een blik op mijn telefoon en zag dat de trein al twee minuten geleden had moeten vertrekken. Hier klopte iets niet…
Ik keek naar het bord waar Leeuwarden op stond en zag toen, in heel kleine letters, dat het achterste treindeel achterbleef in Zwolle. Shit! Daar zat ik in! Ik stond snel op en liep naar de deuren en drukte op ‘openen’. Er gebeurde niets. Ik zat opgesloten in de trein. Mijn hartslag schoot omhoog, ik kreeg het benauwd en ik begon te trillen. Wat moest ik doen? Snel belde ik een van de vriendinnen met wie ik uit eten was geweest. ‘Blijf rustig!’ maande ze en ze ging op zoek naar een conducteur in haar eigen trein.
Ze bleef praten, ik liep verder door de trein en kwam uiteindelijk – na nog 100 keer op ‘openen’ te hebben gedrukt – bij het machinistendeurtje terecht. Ik bonkte op de deur en was dolblij toen die openging. Ik mocht eruit! Ik werd niet afgevoerd naar god weet waar. Yes!
Tja, saai is mijn leven zeker niet! Maar doe mij alsjeblieft niet iedere week zo’n week…