Goh. Een ander woord heb ik er eigenlijk niet voor. Nog even en we zitten alweer in een nieuw jaar. Dan wordt er wederom vuurwerk de lucht ingeschoten om de afgelopen twaalf maanden te vieren en 2019 in te luiden.
Ieder jaar weer verbaas ik me erover hoe snel het iedere keer gaat. Als je er middenin zit, lijkt het allesbehalve snel te gaan. Maar terugkijkend op de afgelopen twaalf maanden realiseer ik me dat er zoveel gebeurd is. Leuke dingen, maar ook verdrietige dingen.
Alle begin is moeilijk
De eerste maanden waren lastig. In december kwam ik terug van mijn Amerikareis (ik hoor je denken: heb je haar weer hoor met haar Amerika geneuzel!). Die drie maanden daar waren zó gaaf, dat het moeilijk was om hier in Nederland weer mijn draai te vinden. Ik was werkloos en dat voelt behoorlijk waardeloos kan ik je zeggen. Hoewel ik best op een aantal gesprekken mocht komen, voelde het nergens écht goed. Tot ik begin februari op gesprek mocht bij mijn huidige werkgever New Publishers.
Vanwege mijn tijd in Amerika en het feit dat ik mezelf even kwijt was, duurde het een tijdje voordat ook op mijn nieuwe baan alles op zijn plek viel. En tussen ons gezegd: dat het ineens gedaan was met pyjamadagen en Netflixuurtjes als pauze was óók moeilijk! Ik zette door en met succes, want ik ben nu hartstikke blij! Ik mag elke dag ouwehoeren met een groep leuke mensen en mag interessante verhalen schrijven. De hoogtepuntjes? Het telefonische interview met Guus Meeuwis – wat een leuke vent! En de persreis naar Zuid-Frankrijk was ook niet al te vervelend…
Anti-baby
Gelukkig werd er ook veel gelachen. Om mijn neefje Sieger (6) die zich rot schrok toen hij van mijn moeder hoorde dat ik pilletjes nam om maar geen kinderen te krijgen. “Maar kindjes zijn toch hartstikke leuk, pake?” Pake wist even niet wat ‘ie moest zeggen… Om mijn nichtjes Ranomi (5) en Fayenna (3) die zich het liefst iedere dag in een prinsessenjurk hullen en die graag met poppen spelen. Om Marit (3) die stiekem naar mijn slaapkamer ging en besloot haar nageltjes mooi te lakken met mijn nagellak (en daarbij ook haar buik, armen en mijn kastje meenam).
Maar het was niet voor iedereen een leuk jaar. Een goede vriendin kreeg te horen dat een familielid ernstig ziek was en een zware operatie moest ondergaan. Een andere vriendin kreeg te maken met een naar einde van haar relatie. Een familielid kreeg slecht nieuws te horen in het ziekenhuis. Iemand anders verloor haar lieve oma. En weer iemand anders kon wel een knuffel gebruiken toen ze het gewoon even niet meer zag zitten.
Katertjes
De balans vinden tussen de verdrietige dingen en de leuke dingen kan soms best lastig zijn. Maar wat ik van iedereen om mij heen hoor, is dat je moet genieten van elke dag. En dat probeer ik dan ook ten volste te doen. Op mijn bloedeigen verjaardag was ik dankzij zo’n feestelijke uitbarsting van geluk zo brak als een takje. Leuk hoor, maar nu ik 27 ben, duurt die kater ook langer dan toen ik 17 was…
En dat geeft niet. Het mag. 2018 was voor mij een jaar van mezelf terugvinden en van nieuwe avonturen aangaan op álle gebieden. Een andere baan, verhuizen naar Groningen, “hakken” op Defqon, van bruin naar blond…
Dus als er iets is wat ik in 2019 ga doen, is het wel dit tempo aanhouden. Nieuwe dingen doen, ook al vind ik ze eng. En vooral blijven genieten!
Oh en maak je maar op voor nieuwe reisverhalen uit Amerika, want deze hier gaat in mei gewoon weer, hoor!
Gelukkig nieuwjaar!