Hallo! Het is hier fantastisch. Een lekkere temperatuur van gemiddeld dertig graden en genoeg te zien en te beleven. Denk er maar om: we komen poepiebruin weer terug!
Dit is wat er op een ansichtkaart hoort te staan. Iets gezelligs. Een fotootje met prachtige beelden van het stadje of dorpje waar je een weekje of langer vertoeft. Gebronsd en wel weer terug naar huis. Bruin haar dat ineens oplicht in die zon die dicht bij de evenaar staat. De geur van de zoute zee die om je heen hangt. En een gelukzalige glimlach op je gezicht.
Rouwadvertenties MH17
Er horen geen rouwadvertenties in de krant te staan. Geen vlaggen halfstok, geen dag van nationale rouw, geen aangepaste radio- en televisieprogramma’s, geen tranen die over gezichten stromen en geen verhalen over de te missen geliefden, vrienden, buren, kinderen of kennissen. Het is niet juist. Zo hoort het niet te gaan. Maar zo is het wel gegaan.
Onschuldige mensen
Het raakt me diep in mijn hart als ik erover nadenk hoe het vliegtuig (MH17) vol onschuldige mensen zo uit het niets wordt neergeschoten door mannen die het nu allemaal in de doofpot proberen te stoppen. Dit past daar absoluut niet in.
Ik hoop dat het ze voor de rest van hun leven achtervolgd, maar de pijn van gemis is nooit meer uit te wissen. Ik hoop dat ze zich beseffen dat er anders nu ansichtkaarten onderweg naar huis waren. Of ze werden gekocht en weer mee terug genomen naar huis. ‘Verzenden vanuit daar is zo duur en duurt zo lang!’ Maar dan staan er nog geweldige herinneringen op. Nu staat er niets. Nu blijft het blanco.
1 gedachte over “De ansichtkaart”