Na ongeveer een halfuur op de stoel te hebben gelegen, was ik klaar. Mijn mond voelde ietwat raar aan, maar pijn deed het niet. ‘Je bent klaar! Zullen we een afspraak maken voor over zes weken?’ Yep, vanaf nu lig ik iedere zes weken op de stoel en dat anderhalf jaar lang. Ik ben weer een beugelbekkie.
Beugel 2.0
‘Heb je nooit eerder een beugel gehad dan?’ is de meest gestelde vraag de afgelopen twee weken. Begrijpelijke vraag, natuurlijk. Toen ik een jaar of twaalf was, maakte ik voor het eerst kennis met de ortho. Er werden foto’s gemaakt, ik moest happen en kreeg een losse beugel. Zo eentje die je er tijdens het eten even uit kunt halen. Na dat anderhalf jaar was het de bedoeling dat ik het dingetje nog tot mijn achttiende ‘s nachts moest dragen, maar dat zag ik écht niet zitten. ‘Ik ga toch niet met dat ding in naast mijn vriendje liggen?’ riep ik destijds verbouwereerd uit. Stom, want nu staat het allemaal weer scheef.
Verliefd op de orthodontist
Vorig jaar besloot ik daarom eens langs te gaan voor een oriënterend gesprek. Zittend in de wachtkamer, tussen allemaal jongens en meisjes van twaalf en dertien jaar moest ik wel even lachen. Misschien was ik nog wel het zenuwachtigst van allemaal met mijn gruwelijke tandartsangst. Met een kloppend hart liep ik mee met de orthodontist in kwestie (die overigens nog heel jong is en héél mooie ogen heeft) dus viel het met de zenuwen wel mee. Ik was eerder een beetje dromerig, terwijl hij heel zakelijk oplepelde wat er allemaal gedaan kon worden.
Beroemde-Mensen beugels
En nu, een paar maanden verder, loop ik rond met een slotjesbeugel. Doet het pijn? Nee. Ben ik blij met mijn beslissing? Ja. Ik weet waar ik het voor doe en dat doe ik liever nu dan wanneer het over tien, twintig of dertig jaar allemaal nog schever staat. En tegenwoordig zie je steeds meer volwassenen met een beugel. Ook in Beroemde-Mensenland hebben tal van mannen en vrouwen de revue gepasseerd. Renate Verbaan, Ruud Gullit en zelfs Tom Cruise waagden zich eraan. In ons eigen Nederland heeft momenteel Jochem Meijer er één. En hij is het vast met mij eens dat je je heel soms, voor een paar minuten, echt weer dat pubertje van veertien jaar voelt. Helemaal als ik dromerig in de ogen van mijn knappe orthodontist staar!
Wat leuk dat je dat zegt! Het is wel even een hel in het begin (toetjes eten, niks hards), maar het eindresultaat is zeker de moeite waard (hoop ik!).