Met een ietwat beteuterd gezicht sta ik dozen in te pakken en bureaulades uit elkaar te schroeven in mijn kamer in Amsterdam. Na ruim een jaar hier te hebben gewoond, neem ik aan het eind van deze week afscheid van mijn kamer en van mijn huisgenootjes. En dat is even slikken…
Langzaam pak ik alles in. Mijn kleren, mijn prullaria, mijn voorraadkast waar ik waarschijnlijk nog wel een jaar van zou kunnen eten als er een ramp zou gebeuren. Ik ga net zolang door tot mijn kamer leeg is. Op de automatische piloot zet ik al mijn spullen in de woonkamer.
Brandstichting
Als ik de laatste doos heb neergezet, kijk ik de woonkamer met open keuken nog eens rond. In die keuken heb ik het perfecte eitje leren koken, heb ik nieuwe gerechten uitgeprobeerd die soms succesvol waren en soms jammerlijk mislukten.
En in diezelfde keuken heb ik – per ongeluk – brandgesticht. Een vies, vettig velletje bakpapier kwam tegen de bovenkant van de hete oven aan en vloog in de fik. “AAAH! Help!” gilde ik en huisgenootje Joy kwam mij redden. De keuken heeft nog wéken naar verbrand papier geroken.
Rampzalige dates
Ik glimlach als ik daaraan terugdenk en zie meteen andere herinneringen voorbijflitsen. Hoe Maud mij uit mijn kamer bevrijdde toen ik mezelf had opgesloten. Hoe ik met Sabine op de bank naar foute jaren ’90 muziek luisterde. Hoe we met zijn allen naar de bioscoop gingen.
Maar ook over de gesprekken die we aan de keukentafel hadden. Over gekke mensen die we waren tegengekomen, maar ook over rampzalige dates, te erge katers en over onze dromen die we ooit waar gaan maken. Werkelijk álles was bespreekbaar en natuurlijk ga ik dat missen. Hoewel ik het vast en zeker weer goed zal hebben op het oude nest bij pa en ma, is dat toch anders.
Droomreis
Waarom ga ik dan als het mij verdrietig maakt? Tja, omdat ik aan het begin van dit jaar een knoop heb doorgehakt. Het is een einde, maar ook het begin van een droom. Dat ik wegga heeft niets te maken met een ontslag of met een bankrekening waarop ik rood sta.
Nee, het is een manier om nog ongeveer tweeënhalve maand te sparen voor mijn droomreis naar Amerika waar ik in mijn eentje drie maanden zal gaan rondtrekken. Maar voor nu is het even slikken. Ik kijk nog een laatste keer de kamer rond en trek dan de deur achter mij dicht. Tot ziens fijn huis. Tot ziens lieve huisgenootjes. Ik ga jullie missen!