Een vrouwenbrein is af en toe doodvermoeiend. Mannen zeggen graag dat we constant zeuren en nooit eens onze mond kunnen houden, maar daar wil ik graag nog een derde categorie aan toevoegen: analyseren.
En dan geen cijfertjes, maar de simpele dingen zoals een stomme opmerking of een gênante situatie. Tig keer wordt deze van alle hoeken opnieuw bekeken en geanalyseerd, tot je er gillend gek van wordt.
En mijn brein verschilt niet veel van andere vrouwenbreinen, want ook dit stel hersenen doet vrolijk aan de analyseerpolonaise mee. Eigenlijk zijn het stemmetjes in je hoofd die ineens beginnen te roepen: ‘Oh, nee! Ik heb het he-le-maal verkeerd aangepakt. Waarom stelde ik mezelf niet eerst voor! Waarom begon ik meteen over die man die ik aan de telefoon had?’ Even stilte. ‘Ze vindt me nu vast een arrogante trut.’
Voor wat morele steun pak ik mijn telefoon erbij en stort ik mijn hart uit in de groepswhatsapp met een stel vriendinnen. Ze reageren natuurlijk zoals het hoort: ‘Nee, natuurlijk ben je niet arrogant!’ Even krijg je daar een goed gevoel van, tot je ’s avonds in bed ligt en je de slaap niet kunt vatten en weer begint te piekeren.
‘Vond die man mij in de supermarkt mij soms ook raar? Ik had écht niet door dat hij zijn boodschappentas liet vallen. Anders had ik hem natuurlijk wel geholpen. Oh, en dan dat meisje in de trein. Ik had helemaal niet gezien dat zij dat was! Als ik haar wel had gezien, had ik haar natuurlijk wel gedag gezegd…’
En dit gaat maar door en door in dat hoofd van mij. Gênante momenten, stomme uitspraken, domme acties of moeizaam verlopen gesprekjes. Drie zoenen? Een hand? Een knuffel? Honderden keren wordt het als een film opnieuw afgespeeld en bekijk ik het van alle kanten. Wat deed ik nou eigenlijk fout en hoe had ik het beter aan kunnen pakken?
Bij de positieve dingen, zoals een leuk gesprek, gebeurt het ook. Later denk je: ‘Oh, dat had ik nog moeten vragen!’ Het klinkt behoorlijk vermoeiend, het hebben van zo’n brein. Soms is dat ook zo, maar negen van de tien keer heb je het zelf niet eens echt door. Tot je vriend je aanstoot en zegt dat je eens moet ophouden met zeuren. Want dat eeuwige analyseren valt bij mannen gewoon in de categorie zeuren.
Voor alle mede piekeraars, denkers en malers…
