Misschien moeten we het leven wel bekijken als één groot kunstwerk. Als je wordt geboren is het canvasdoek nog spierwit. Nadat je voor het eerst ziek bent geweest, hard met je kop tegen de hoek van de tafel bent gesmakt en je knieën geschaafd zijn na een eerste tochtje zonder zijwieltjes, worden de eerste zwarte en rode vegen zichtbaar op het doek.
Je maakt vrienden, je wordt blij van je eerste voldoende en je knuffelt je eerste huisdier haast tot moes. Dit leveren allemaal vrolijke kleuren op. En het mooie aan dit kunstwerk is dat het constant veranderd. Periodes met donkere, grauwe kleuren wisselen periodes met schitterende kleuren constant af.
Vastgeplakt
Naarmate je ouder wordt en de last op je schouder groter wordt, verandert het doek opnieuw met je mee. Het is hier en daar gehavend en al een paar keer van de muur gevallen. De zijkantjes zijn vastgeplakt met plakband om het allemaal op zijn plaats te houden en over zwarte vegen is geprobeerd een lichtere kleur overheen te verven. Toch blijf je nog altijd een beetje zwart erdoorheen zien.
Levensverhalen vol kleuren
Want hoewel ik als klein meisje hoopte dat die ‘grote toekomst’ alleen maar lichte kleuren zou brengen, wist ik toen al dat het niet altijd alleen maar zonneschijn zou zijn. Je hebt soms iets donkers nodig om dat licht meer te waarderen. En ik ben echt niet de enige die er zo over denkt.
De beste films, mooiste muziek en beste boeken bevatten van die levensverhalen met licht en donker. Ze zijn allemaal begonnen als een wit vel papiertje. Eerst wat schetsen, daarna de eerste vrolijke kleuren, wat grijs, wat zwart en dan voorzichtig weer een lichtere kleur.
Natte verf
Soms is het leven nou eenmaal prut en zouden we het liefst dat hele schilderij in de prullenbak willen gooien. Tegelijkertijd weten we dat na iedere regenbui de zon weer gaat schijnen. Dat er na een paar dagen mist weer volop zicht is. En dat we deels verantwoordelijk zijn voor al dat andere geluk op ons schilderijtje.
Soms helpt het al door een potje te janken, zak chips te vreten en daarna te gaan slapen. In de ochtend is het bijna altijd weer goed en is de natte verf opgedroogd tot iets heel moois.
Hoi Maaike,
Wat ‘n mooie manier om naar ‘t leven te kijken!