Mijn naam is Maaike Schaap en ik ben geboren op 25 november 1991. Opgroeiend tussen de koeien, paarden en een enkel schaap in een klein dorpje in Friesland deed ik niet wat sommige andere boerendochters deden. Ik was schijtsbenauwd bij mijn vader op de trekker. Ik trok mij liever terug op mijn slaapkamer en schreef. Korte gedichtjes over idiote dingen zoals een boom, maar ook grotere verhalen. Van wie ik het heb? Daar zijn ze bij mij in de familie nog altijd over aan het discussiëren.
Voordat ik besloot Journalistiek te studeren, heb ik een opleiding gevolgd die niets met tekst en schrijven te maken had, namelijk Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening. Daarna ben ik op aanraden van verschillende docenten journalistiek gaan studeren. Nu zou ik mijn hobby veel meer kunnen uitoefenen.
Inmiddels is het alweer een aantal jaar geleden dat ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen. Sinds die tijd is er veel gebeurd. In Amsterdam heb ik veel gewerkt als freelance journalist bij onder andere VROUW.nl, ik schreef columns voor de Stellingwerf en deed er als verslaggever verslag van diverse evenementen in de regio en trok andere leuke schrijfklussen naar me toe.
Inmiddels werk ik in Groningen bij een uitgeverij waar we magazines uitgeven in opdracht van bedrijven. Van begin tot eind coördineer ik het proces; dus van het eerste idee tot aan het moment dat hij klaar is en naar de drukker gaat. Daarnaast schrijf ik nog altijd graag andere verhalen. Want één ding is zeker: schrijven zit in mijn hart.
Zoek je iemand die voor jou (journalistieke) teksten kan schrijven? Bij mij ben je aan het goede adres!
Ik ben multi-inzetbaar. Van het beheren van social media, tot aan het schrijven van mooie, persoonlijke interviews, tot aan grappige experimenten, reportages en informatieve teksten.
Wil je graag een overzicht van mijn werkervaring zien? Kijk dan eens op mijn LinkedIn-pagina of bij mijn portfolio.
Hoi Maaike, ik wil graag even reageren op je column in de Telegraaf voorzien van de titel “Het leven draait om meer dan zoeken naar een levensgezel”. Aangezien ik de column niet terug kan vinden op je eigen blog reageer ik onder je intro.
Ik ben het vanuit het binnenste van mijn wezen eens met je stellingen. Iemand geforceerd ‘opduiken’ is ook mijn ding niet, en nooit geweest. Bovendien ben ik er veel te romantisch voor, er vinden al genoeg selectierondes plaats gedurende ons maatschappelijk leven. Persoonlijk vind ik het getuigen van puurheid, kracht en eigenheid wanneer mensen zichzelf niet conformeren aan het stereotype model zoals dat van hen wordt verwacht.
Dank je wel voor de publicatie van je mening, ik wens je veel liefde en geluk.
Raymond