Vorige week waren Lieke en Sita samen aan het lunchen, maar dat was niet bepaald een succes te noemen. De onzekere Sita gaf aan dat Mattias had gezegd dat ze met de juiste voeding en sport makkelijk tien kilo kon afvallen. Het zorgde voor een zekere spanning tussen de vriendinnen en die spanning is nog altijd niet weggezakt.
Alles teruglezen of bij deel 1 beginnen? Klik dan hier!
‘Er is er één jarig, hoera, hoera!’
Lieke playbackt met tegenzin mee met het verjaardagsliedje en kijkt toe hoe Sita’s oh zo geweldige Mattias een grote slagroomtaart met een drietal kaarsjes naar binnen brengt. Ze heeft blijkbaar toestemming gekregen om vandaag iets minder gezond te eten. Lieke rolt met haar ogen bij de gedachte. Als ze de verliefde blikken tussen die twee over en weer ziet gaan, wil ze alleen maar overgeven.
Aan de andere kant van de kamer zit haar ex Erik. Ze heeft geprobeerd hem te negeren, maar haar hart slaat iedere keer weer op hol als hun blikken elkaar vinden. Iets waar ze dolgraag met Sita over wil praten, maar sinds ze met Mattias een relatie heeft, leven ze volledig langs elkaar heen.
Verlangend denkt Lieke aan de oude Sita. Het meisje met wie ze hutten bouwde op de basisschool en het meisje dat haar altijd probeerde op te vrolijken. Sita moet toch begrijpen dat ze bezorgd om haar is? Dat ze alleen maar wil voorkomen dat Mattias opnieuw haar hart breekt?
Lieke gluurt voorzichtig naar Erik die, hoe kan het ook anders, zijn vriendin De Kutkabouter heeft meegebracht. Haar hand ligt bezitterig op zijn bovenbeen. Tegen haar zei hij altijd dat hij liever niet al te klef in het openbaar wilde doen. Hij legde haar hand áltijd weer terug op haar eigen been. En die Kutkabouter mag het allemaal wel. Ze slaakt een zucht en richt haar blik op een willekeurige punt van de muur.
‘Joe, Lieke! Waar zit je met je gedachten?’ Sita’s moeder wappert met haar vrije hand voor haar gezicht terwijl ze met de andere een schaal met hapjes ondersteunt. Geschrokken kijkt Lieke op en ziet dan het lachende gezicht van Sita’s moeder. ‘Wil je nog een hapje? Je houdt toch nog steeds wel van lekker eten?’
Lieke schiet ondanks alles in de lach en knikt. Ze grist een stukje kaas en komkommer van de schaal en laat haar blik afdwalen naar Sita die bij Mattias op schoot is gekropen. Hij heeft haar armen om haar heen geslagen en kust haar in haar nek. Gelukzalig kijkt Sita naar hem op. Lieke kan het niet langer aanzien en staat op. Ze loopt naar de wc in de gang, maar als die bezet is, trekt ze de voordeur open en stapt de frisse buitenlucht in.
Het is een mooie nacht. Ze leunt tegen de muur en kijkt omhoog naar een hemel vol met sterren. Al sinds ze een klein meisje is, kan zo’n sterrenhemel haar betoveren. Er verschijnt meteen weer een glimlach op haar gezicht. Als ze iemand hoort kuchen, draait ze zich om. Erik staat achter haar in de deuropening. Lieke’s hart maakt een sprongetje.
‘Hoi Lieke. Blijft mooi, hè.’ Hij gaat vlak naast haar staan. Lieke knikt alleen maar en kijkt weer omhoog naar de hemel. Erik schuift iets dichterbij, zodat hun armen elkaar heel lichtjes aanraken.
‘Weet je nog die nacht in dat tentje ergens in Drenthe?’ begint Erik. ‘Het was toen zo warm dat we buiten de tent gingen liggen en zo’n beetje de hele nacht naar de sterren hebben gekeken.’ Het is even stil. ‘Soms mis ik dat wel…’ sluit Erik zijn verhaal af.
Lieke kijkt opzij naar hem. ‘Meen je dat?’ vraagt ze heel zachtjes.
‘Ja, dat meen ik. Soms mis ik jou.’
Lieke laat de woorden langzaam tot haar doordringen. Ze bijt op haar lip en schudt gepijnigd haar hoofd. ‘Waarom zeg je dit, Erik?’ vraagt ze zacht. ‘Je bent nu samen met haar. Je hebt mij heel duidelijk laten weten waar ik stond.’
‘Ik ga haar ook niet verlaten. Ik hóú van haar. Ik bedoel alleen dat ik jouw grappige acties weleens mis. Maar ik ben niet meer verliefd op je.’
Hoewel ze wist dat ze dit antwoord van Erik kon verwachten, voelt het alsof iemand een zwaard in haar buik steekt en al haar ingewanden eraan rijgt. Als ze nu iets zegt, weet ze dat haar stem zal trillen. Lieke perst haar lippen op elkaar en wendt haar gezicht af.
‘Je bent toch ook niet meer verliefd op mij?’ vraagt Erik als Lieke niet reageert.
‘Nee Erik,’ snauwt Lieke. ‘Hoe kan ik verliefd zijn op iemand die alles waar hij voor stond aan de kant schuift voor precies het tegenovergestelde? Het is twee jaar geleden. Hou er toch over op.’
Zonder zijn reactie af te wachten, snelt Lieke terug het huis in. Eenmaal in de woonkamer blijft ze vertwijfeld staan. Ze wil in huilen uitbarsten en met Sita praten. Ze wil schreeuwen en zeggen dat iedereen even normaal moet doen. Maar zodra ze haar beste vriendin ziet, ziet ze een heel ander persoon. Ze grist haar jas van de kapstok en vertrekt stilletjes. Haar tranen verbijtend.