‘Zullen we vanavond uitgaan?’ vraagt Nina aan haar beste vriendin Roos die een bedenkelijk gezicht trekt.
‘Ik zou wel willen, maar ik ga uit eten met Jelmer en dan naar de film.’
‘Oh…’ mompelt Nina teleurgesteld.
‘Valentijnsdag hè…’
‘Ja, ik weet het.’ Nina zegt niets meer en luistert half naar Roos over wat ze wel en niet aan moet trekken, want het is hun eerste Valentijnsdag. Het lijkt wel alsof iedereen iemand heeft om die commerciële rotdag mee te vieren. En zij? Zij staat er maar een beetje verloren bij.
‘Je mag anders wel mee naar de bios…?’ vraagt Roos dan voorzichtig.
‘Nee, dankjewel,’ zegt Nina en voelt zich dan nog rotter. Ze wil niet naast een stelletje zitten die het liefst de hele avond aan elkaar zitten te frunniken en te zoenen. Ze ziet zichzelf al een hele doos popcorn naar binnen werken om maar niet naar dat gesmak te hoeven luisteren. Nee, dankjewel.
Van al haar andere vriendinnen krijgt ze dezelfde berichtjes terug. ‘Sorry, ik heb een Valentijnsdate…’ Nina denkt heel even aan haar moeder. Ze zouden altijd nog een keer samen naar de bioscoop. Dat idee schudt ze snel van zich af. Met je moeder in een overvolle bioscoop zitten met alleen maar stelletjes? Ze weet nu al dat haar moeder haar heel zielig gaat aankijken en dan op zo’n medelijdend toontje zegt: ‘Meisje toch… Het komt heus wel goed…’ Je ziet in haar ogen dat ze zich afvraagt wat er in vredesnaam mis met je is. Nee, die martelslag wil ze zichzelf niet aandoen.
Only the lonely
Als ze ook haar Facebook en Instagram heeft uitgepluisd, ploft ze verdrietig op de bank. Het lijkt wel alsof iedereen in de hele wereld ineens een relatie heeft. Je wordt doodgegooid met foto’s van hartjes, cadeautjes en verliefde stelletjes. Het huilen staat haar nader dan het lachen. Nina voelt zich echt even helemaal alleen en kruipt het liefst in haar pyjama met een fles wijn op de bank.
‘Wat zit ik hier nou zielig te doen!’ roept ze kwaad tegen zichzelf en stormt naar haar slaapkamer. Met een brute kracht gooit ze haar kastdeur open en staart naar haar kledingstukken. Dan tovert ze haar kerstjurkje vol met glitters tevoorschijn trekt hem aan. Aan haar voeten hoge, zwarte pumps. Ze werkt haar make-up bij en dan pakt ze haar jas. Wat nou zielig doen! Ze gaat er gewoon op uit en dan ziet ze wel waar ze terecht komt.
Op de fiets bibbert ze van de kou in haar jurkje met de dunne panty, maar het maakt niet uit. Het wordt fantastisch. Als ze haar fiets tegen de kerk heeft neergezet, krijgt Nina al spijt. Om haar heen hoort ze alleen maar ‘Oh, lieverd’ en ‘Ah, schatje!’ en de bijbehorende zoengeluiden. Misschien moet ze maar weer omkeren, maar dan schudt ze haar hoofd. Dit is ook haar avond. Met opgeheven hoofd loopt ze richting de eerste de beste kroeg. In de kroeg is het ontzettend druk. Ze bestelt een wijntje en gaat op een barkruk zitten. Als ze en slok van haar wijntje neemt, trekt ze een vies gezicht. Lauw.
‘Hoi.’
Nina kijkt om en ziet een kalende, man, bijna twintig jaar ouder dan zij om haar heen drentelen.
‘Hoe heet je?’ schreeuwt hij om boven de muziek uit te komen.
‘Nina,’ mompelt ze tegen hem.
‘Je bent een mooie vrouw, Nina. Ik denk dat ik wel weet hoe ik jou blij kan maken…’ De man knipoogt verlekkerd naar haar. Nina trekt een vies gezicht. Zonder iets tegen de man te zeggen, pakt ze haar tasje en loopt teleurgesteld naar buiten.
Het koffietentje
Langzaam loopt ze terug naar haar fiets en probeert de stelletjes om haar heen te negeren. Als dan halverwege ook nog eens de hak van haar pump afbreekt, kan ze wel janken. Ze vloekt binnensmonds en pakt haar schoenen in één hand en loopt dan langzaam verder. Ineens ziet ze rechts van haar een uitnodigend koffietentje. Ze kan wel een kop koffie gebruiken en loopt het tentje binnen waar ze vriendelijk begroet wordt. Op de bar zet ze haar kapotte pump en slaakt een zucht.
‘Geen leuke avond?’ De barman kijkt haar medelijdend aan.
‘Niet echt,’ mompelt Nina en kijkt op naar de barman. ‘Stomme Valentijnsdag,’ mompelt ze erachteraan.
De barman knikt begrijpelijk en laat haar met rust. Nina staart naar haar koffie en bedenkt zich dat ze ook morgen doodgegooid wordt met geslaagde avondjes uit op Facebook, Twitter en Instagram. Ze neemt nog een slokje van haar koffie en zet het lege kopje dan terug op het schoteltje.
‘Wil je soms nog een kopje?’ hoort ze naast zich. Verbaasd draait ze zich om en ziet een goedlachse, blonde jongen naar haar kijken. ‘Je ziet er wel uit alsof je er nog wel eentje kunt gebruiken,’ voegt hij er lachend aan toe en wijst naar haar kapotte pump.
‘Nee, bedankt,’ zegt Nina met een glimlachje. ‘Ik ga naar huis.’ Ze pakt haar kapotte schoen en geeft de barman geld voor het kopje koffie.
‘Of wil je soms wat sterkers?’
Nina blijft staan en kijkt iets beter naar de jongen die van geen ophouden weet en glimlacht aarzelend. ‘Nou…’ lacht ze voorzichtig. ‘Ik denk alleen niet dat ze het hier schenken.’
‘Oh jawel,’ hoort ze de barman roepen.
Nina twijfelt heel even en kijkt toe hoe de jongen plaatsmaakt voor haar om te gaan zitten. Ze werpt een blik achterom naar de barman die naar haar knipoogt en besluit dan te gaan zitten. Misschien eindigt deze avond zo slecht nog niet…
Meer verhalen lezen? Misschien vind je Supermarktvlinders en De Lifter ook wel leuk!