In de vorige aflevering las je hoe Lieke dronken in de kroeg aanpapte met een hele, knappe man, maar dat het niet veel later gigantisch misging. Nu zit Lieke op een brakke zondag met Sita in een kerk voor een doop en vraagt ze zich af wat ze hier in godsnaam doen. Het duurt niet lang voordat het duidelijk wordt…
Lees hier meer over Lieke en Sita. En klik hier voor deel 1 (en hier voor deel 2).
‘Wil je mij nog een keer vertellen waarom we hier zijn?’ fluistert Lieke in Sita’s oor.
Ze zitten op de vijfde rij in de kerk en kijken naar het schouwspel vooraan. Lieke’s hoofd knalt uit elkaar van de hoofdpijn. Waarom dronk ze gisteravond toch zoveel? En die knapperd stormde na haar kotsincident meteen de kroeg uit. Lieke neemt het hem niet kwalijk. Sita bracht haar gelukkig naar huis, maar nu – na amper vijf uurtjes slaap – zitten ze verdorie in een kerk.
‘Moet mij dit iets duidelijk maken? Ik weet zelf ook wel dat ik veel te veel gedronken heb gisteren. Daar heb ik de kerk niet voor nodig,’ mompelt Lieke geïrriteerd.
‘Sttt…’ sist Sita nijdig naar Lieke. ‘Ik vólg dit.’
Lieke kijkt vluchtig naar de mensen om haar heen en dan naar haar beste vriendin die inderdaad geconcentreerd luistert naar het praatje vooraan. Ze grist haar tas van onder haar stoel en gaat op zoek naar haar mobiel. ‘Je gaat mij niet vertellen dat je deze mensen allemaal kent,’ mompelt Lieke terwijl ze de halve inhoud van haar tas op haar schoot legt. ‘Waar is dat rotding,’ mompelt ze verder.
‘En jij gaat mij niet vertellen dat je tijdens deze dienst op Facebook, Instagram en Snapchat gaat kijken. En je gaat al helemaal geen foto’s maken. Je vergeet áltijd het geluid van je flitser uit te zetten,’ sist Sita.
Lieke rolt met haar ogen en kijkt haar hoofdschuddend aan. ‘Nogmaals SORRY dat ik bij de begrafenis van je oma alleen maar dat verdrietige moment vast wilde leggen. En SORRY dat ik toen het geluid van de flitser vergeten was uit te zetten…’
Als Sita niet reageert volgt Lieke haar blik naar voren. Ze ziet een vrouw lachend een baby vasthouden. De baby is gehuld in een wit jurkje. De baby ligt tevreden in haar armen. Gelukkig maar, dat zou er ook nog eens bij moeten komen.
‘Hoe heet dat mormel eigenlijk?’ mompelt Lieke.
‘Lieke! Hou nou even je kop!’ sist Sita boos.
Lieke slaat geen acht op Sita’s boze woorden en gaat gewoon verder met praten. ‘Ik snap echt niet wat we hier doen.’ Ze negeert de boze blikken van de mensen om hen heen. ‘Je weet niet eens hoe die baby heet. Wie hoop je hier te zien?’
Sita reageert niet en Lieke slaakt een diepe zucht. Ze stopt alle spullen weer terug in haar tas en kijkt naar de dienst. Ondertussen probeert ze het kloppende gevoel in haar hoofd te negeren. Ze had écht wat minder moeten drinken. Ook neemt ze zich in gedachten voor dat wanneer ze ooit kinderen krijgt, ze haar vrienden en familie deze ellende niet zal laten meemaken. In ieder geval niet op zaterdagochtend om tien uur. Wat een verstand.
Op het moment dat de baby hard begint te huilen, knijpt Lieke haar ogen geërgerd stijf dicht. Ze is dan ook dolbij als ze de voorganger hoort roepen dat het tijd is voor koffie en thee.
‘Eindelijk!’ roept Lieke net iets te hard. Sita port hard in haar zij en Lieke schiet in de lach. ‘Kom op, Sita. Ik zeg alleen maar wat iedereen hier denkt. Toch?’ Lieke kijkt naar de mensen achter haar in het kerkbankje, maar niemand reageert. ‘Als ik niet beter zou weten, zou ik denken dat we hier bij een begrafenis zaten…’ fluistert Lieke in Sita’s oor.
‘Hou nou toch even je kop dicht!’ reageert Sita boos. ‘Ik dacht dat je je met een kater wel beter zou gedragen, maar je bent echt onmogelijk.’
‘Misschien ga ik mij gedragen als je vertelt waarom we hier zitten?’ oppert Lieke. Sita twijfelt zichtbaar. Dan slaakt ze een diepe zucht en knikt naar voren.
‘Om hém, oké? Ben je nu blij? Jezus.’
‘Niet vloeken in de kerk,’ reageert Lieke sarcastisch, maar houdt meteen haar mond als ze ziet naar wie Sita knikt. En die persoon kijkt naar hen. Lieke spert haar ogen wijd open. ‘Is dat…?’
‘Ja, Lieke. Dat is Mattias.’
‘Jóúw Mattias?’ Uit het lood geslagen staart Lieke naar Sita en dan weer naar de man vooraan. Mattias heeft zich weer omgedraaid en staat met een groepje mensen te praten. Zijn familie waarschijnlijk. Lieke kan haar walging nauwelijks verbergen. Hoofdschuddend kijkt ze naar Sita.
‘Is dat de Mattias die voor zover ik weet ene Samantha zwanger maakte, terwijl hij een relatie had met jou? En die daarna in zijn eentje naar Mexico vluchtte? Zijn zwangere vriendin én jou in de steek liet?’
‘Ja…’
‘En we zijn hier omdat?’ Lieke heeft haar ogen wijd opengesperd en ziet Sita verdrietig glimlachen.
‘Omdat ik van hem hou,’ fluistert Sita nauwelijks hoorbaar.