Vanaf vandaag lees je iedere vrijdag een nieuwe aflevering van het vervolgverhaal ‘Lieke en Sita’. Een verhaal over twee vriendinnen in hun 20-tigerjaren. De een herstelt van een gebroken hart en zweert de mannen het liefst een tijdje af, terwijl de ander juist graag weer een man aan haar zijde heeft staan. De eerste drie afleveringen zijn nu te lezen!
Lees hier meer over Lieke & Sita.
‘Ik snap het écht niet’, briest Lieke kwaad tegen haar vriendin Sita.
De twee vriendinnen zitten samen in hun stamcafé in het dorp een wijntje te drinken als Lieke haar telefoon onder Sita’s neus drukt.
‘Kijk dan! Hij is samen met die kleine kutkabouter van één meter vijftig.’
Het anders zo mooie en lieflijke gezicht van Lieke staat op onweer. Sita probeert niet te lachen en werpt een blik op het schermpje van Lieke’s telefoon. Lieke zoomt in op het betreffende meisje en Sita mompelt instemmend. Ze ziet inderdaad een meisje van hun eigen leeftijd met een brede lach staan. Zo op het eerste gezicht lijkt er niets mis met haar te zijn, maar Sita houdt wijselijk haar mond en knikt. ‘Ik begrijp precíés wat je bedoelt.’
Lieke hoort haar nauwelijks en neemt een grote slok van haar glas wijn. En dan nog een, terwijl ze wild met haar hoofd schudt en naar woorden zoekt. Sita begint in gedachten af te tellen. Drie… twee… een…
‘Siet, wees ff eerlijk. Ze is lelijk, toch? Ze mag dan wel een baan hebben als fucking content manager, maar ze ziet er gewoon niet uit. Ze is klein, heeft vetribbels waar je u tegen zegt en ze is zo dom als een ezel.’
Sita slaat haar vriendin glimlachend gaande. De vulkaanuitbarsting van de Etna is er niets bij. Lieke raast verder.
‘Erik is ook een ongelooflijke lul. Hij zei altijd dat hij zich niet wilde binden en wat doet hij? Hij woont na drie maanden al met haar samen. In háár huis! Na drie maanden! Snap jij dat, nou?’
‘Hij is inderdaad een eikel,’ beaamt Sita en wenkt de barman. Ze wijst op hun lege wijnglazen en hij knikt. Het gebruikelijke recept op de vrijdagavond. Als hun glazen weer vol zijn, draait Lieke zich een kwartslag om en kijkt Sita met een gepijnigde blik aan.
‘Ik mis hem, Sita… En als ik dan eens een leuke man tegenkom, vergelijk ik hem automatisch met Erik. Ik wil het niet, maar het gaat gewoon automatisch!’ jammert ze. Sita kijkt haar meelevend aan en kijkt de kroeg rond.
‘Dus als je naar die man daar kijkt, vergelijk je hem meteen met Erik?’ Ze wijst naar een jongen die aan de andere kant van de bar in zijn eentje een biertje drinkt. Hij is gespierd, heeft donker, krullend haar en vriendelijke ogen. Lieke kijkt in dezelfde richting en zucht.
‘Hij is niet zo lang als Erik, heeft rare schoenen aan en wat doet in hemelsnaam die sjaal om zijn nek? Die schoenen en die sjaal, dat zou Erik nooit doen in een kroeg als deze.’
Ondanks alles schiet Sita in de lach. ‘Waarom geef je hem niet gewoon een kans? Misschien is hij wel hartstikke leuk!’
Lieke haalt haar schouders op, klokt haar wijn achterover en springt van haar kruk. Ze mag dan wel een gebroken hart hebben, verlegen is ze niet. Ze strijkt haar shirtje glad en stopt een streng blond haar achter haar oor. Met zelfverzekerde tred wandelt ze in de richting van de jongen en zegt iets tegen hem. Sita kijkt nieuwsgierig toe en ziet dat Lieke moet lachen om iets wat hij zegt. Na een minuut of vijf zit Lieke weer naast haar op de kruk.
‘Nou, het is absoluut geen Erik,’ begint Lieke.
‘Nee, duh. Maar is hij leuk?’ Sita kijkt nieuwsgierig naar Lieke en werpt een blik op de jongen die nog steeds aan de andere kant van de bar staat. Hij lacht als hij ziet dat Sita kijkt en houdt zijn biertje omhoog.
‘Als je het leuk vindt dat iemand vol passie over zijn hobby praat, dan is hij best leuk.’
‘En wat was die hobby?’ Sita kijkt onderzoekend naar het gezicht van Lieke die ietwat geheimzinnig staat. Als Lieke Sita zo nieuwsgierig ziet kijken, kan ze haar lachen niet meer inhouden.
‘Het is een hele lieve jongen. Hij is visagist en de barman is zijn vriend. Ze zijn al drie jaar samen.’ Lieke glimlacht naar de barman in kwestie.
‘Dat meen je niet!’ roept Sita ongelovig uit. ‘Ik altijd maar denken dat onze barman ieder weekend met een ander meisje mee naar huis gaat! Ik zag mezelf nog wel een keer met hem meegaan notabene. Jeetje, Liek. Dit moet ik even verwerken. Zullen we nog een wijntje bestellen?’
Lieke schiet in de lach en steekt vrolijk haar armen in de lucht. ‘Yes!’