Hoge nood
‘Ah! Ik hou het niet meer. Nu moet ik echt even plassen,’ zeg ik tegen een vriendin. Het is erg druk in de kroeg. Het lijkt alsof alle meisjes op hetzelfde moment ook naar de wc moeten. De rij is enorm.
Tampon trekken
Vieren dat je nog niet in de overgang zit, zou ik doen met een fles wijn en een lekker stuk kaas en komkommer. Niet met een zogenaamde tampon-trek-foto. Stomverbaasd luisterde ik naar Heleen van Royen in De Wereld Draait Door. Haar nieuwe boek ‘Selfmade’ staat vol met selfies. Onder andere eentje waarbij ze een bloederige tampon uit haar vagina trekt.
Raak ik dat luie zweet ooit kwijt?
‘Kom op, dóóórgaan,’ schreeuwt de sportinstructeur die nooit moe lijkt te worden. Ik ben aan het sporten en vermoeid werp ik een blik op de anderen in de les. Hun voorhoofden glinsteren van het zweet. Mijn eigen hoofd zal er wel niet veel beter uitzien.
Buiten de boot
Ik ben zo’n ander type, weet je wel? Ik draag Prada, Gucci en heb ook een Luis Vuitton tas. In mijn kast zijn de meeste pumps duurder dan driehonderd euro. Mijn keuken heeft geen pannen van de action, maar heel dure, speciale kookattributen. En dan mijn kinderen. Zij lopen ook écht niet in H&M kleren rond. Dat doe ik mijn kinderen niet aan. En toch ben ik hier een buitenbeentje.
‘Sorry, mevrouw’
Het was een geweldige verjaardag. Taart, kaarsjes die je uit mag blazen en tientallen leuke cadeautjes, waaronder een cadeaukaart voor een winkel. Drank vloeide rijkelijk. Grootse verhalen kwamen los. De dag erna een kleine kater.
Het is anders
Volmaakt gelukkig liggen we naast elkaar. Je houdt mij dicht tegen je aan en drukt een kus op mijn slaap. Ik rol op mijn buik om je eens goed te bekijken. Je houdt je ogen gesloten en valt af en toe in slaap. Ik grijns en streel plagerig met mijn hand langs je zij. Je schrikt wakker en begint te lachen. Dan pak je mij met beide handen beet en zoen je mij. Lang en teder. Volmaakt gelukkig vallen we in slaap.
Neergeslagen
Ik weet het. Het is allemaal ontzettend oneerlijk. Het leven heeft zo zijn eigen manieren om je te laten struikelen en vervolgens te laten vallen. Het breekt je, het maakt je soms tot aan de grond kapot.
Hoe ouder we worden, hoe angstiger
Vroeger was ik nergens bang voor. Met bijna alleen maar jongens in onze groep op de basisschool, wilden mijn klasgenootje en ik niet voor hen onderdoen. We lieten de poppen en de zandbak voor wat ze waren en klommen ook in bomen en renden het voetbalveld op en neer.
Hoe word je een echte dorpeling?
Er heerst een opvatting dat je er op het platteland, of beter gezegd in een dorp, er nooit he-le-maal bij zou kunnen horen als je er niet vandaan komt. Dat ze je dan als import zien, een indringer. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik dat nog nooit heb meegemaakt.
Hemelse liefde
Het kwam ineens ter sprake op een feestje. Die mysterieuze schoonheid. Dat mooie kleurtje en de geur die er vanaf dampt. We hadden het over de spanning die eraan vooraf gaat. En één ding konden we concluderen: het is liefde.